De Markus Breef, Numma 15

​Toom Läsen:  Markus 3:20-30
            "Un see kjeemen no Hus, un doa kjeem wada soo väl Volkj toop, daut see nich Jeläajenheit hauden toom äten.  Un aus de sienje daut hieeden, jinjen dee han un wullen am metnämen; wiels de Menschen säden hee wia nich mea gaunz kloa em Kopp.  Un aus de Schreftjelieede von Jerusalem kjeemen, säden dee:  Hee haft dän Beelzebul, un drift de beese Jeista rut derch äaren bowaschten.
            Dan roopt hee an noda, un funk aun to an derch Jlikjnisen to räden:  Woo kaun een Soton dän aundren utdriewen?  Wan een Rikj sikj met sikj selfst oneenich woat, kaun daut nich bestonen.  Un wan eene Husfamielje sikj spoolt, kaun soon Hus nich bestonen.  Un wan Soton jäajen sikj selfst oppsteit un met sikj selfst nich eenich es, kaun dee nich bestonen un dan es daut ut met am!  En eenem stoakjen Maun sien Hus kaun kjeena nenbräakjen un stälen, wan hee dän stoakjen Maun nich ieescht binjt, un dan sien Hus utplindat.  Ekj saj junt de Woarheit:  De Menschen woat aule Sinden un Lastrungen vejäft woaren; wäa oba dän Heiljen Jeist lastat, kaun niemols Vejäwunk kjrieen; dee haft sikj eene eewje Schult oppjelot.
            Dit säd hee wiels see hauden jesajcht daut hee eenen orreinen Jeist haud."
 
 
            Wie kjennen seenen von dise Schreftstäd vondoag daut Menschen wieren aul nich mea blooss nieschierich; wesse fungen aun to jleewen daut Jesus wia onkloa em Kopp.  Hee räd väl von Dinja waut see nich kunnen vestonen, wiels hee räd en Jlikjnisen un nich soo aus de Schreftjelieede.  Hee deed Dinja soo aundasch aus waut de Menschen daut jewant wieren daut wesse von dee deeden am veachten, soo aus daut foaken woat em Läwen.  Wan Menschen een bät aundasch sennen aus wie dan es daut leicht schlajchtet to denkjen äwa an.  Daut wia krakjt soo to dee Tiet.
            Wie kjennen uk seenen vondoag daut de Schreftjelieede fungen aun Aufjenstich to woaren äwa Jesus.  Doa wieren soo väl Menschen romm am daut hee haud nich mol Jeläajenheit toom äten!  De Schreftjelieede wullen jieren haben daut de Menschen sullen an aunkjikjen aus heilich un Jerajcht ver Gott un Menschen, oba Jesus sach woo daut wia met äare Jedanken, un waut see em Hoat dochten, un erkjläad daut to de Menschen.  De Schreftjelieede deeden sikj Groot em Hoat, un sagen sikj selfst soo aus wan see bäta wieren aus de jeweenelje Menschen.  Daut Jesus jäajen an räd to de Menschen kunnen see nich lieden, wiels daut muak an schlajcht loten.
            Wua emma see Jeläajenheit hauden, proowden see Jesus enne Grunt to brinjen.  Dit mol säden see daut hee haud eenen orreinen Jeist, un daut hee deed beese Jeista utdriewen derch Beelzebul (ooda, Soton) siene Krauft.  Jesus erkjläat dan to de Menschen woo daut nich schauft; Soton kaun nich jäajen sikj selfst schaufen un bestonen bliewen.
            Daut näakjste Dinkj waut Jesus sajcht woat foaken mesbrukt, wiels Jesus sajcht nich kloa waut daut meent dän Heiljen Jeist lastren.  Wie motten oba dit Poat toop nämen met daut aundret waut Jesus haft jrod jesajcht, wäajen dan kjenn wie daut bäta vestonen.  De Schreftjelieede haben jrod Jesus veacht ver de Menschen, un haben am beschulcht, daut hee eenen orreinen Jeist haft, daut hee doaderch kaun beese Jeista utdriewen.  Jesus, en siene Auntwuat, haft jrod erkjläat woo daut kaun nich soo sennen, daut hee met Soton em Bunt steit.  Dan sajcht Jesus, "Ekj saj junt de Woarheit," (Markus 3:28).  Hee stalt sikj met dise Wieed jäajen dän Soton un uk jäajen de Schreftjelieede, waut am jrod haben veacht.  See räden nich de Woarheit, oba Jesus deit, un wie kjennen daut weeten wiels Jesus haud de Krauft toom doonen waut hee säd.  Wan hee säd daut een Mensch sull jeheelt woaren, dan wort daut soo.  Wan hee de beese Jeista rut schekjt, de horchten no am.  Dit wia wiels hee wia Gott sien Sän; siene Krauft kjeem von de Heilje Jeist, wiels daut sajcht en Markus daut hee wort jeleit von de Heilje Jeist.  "Un fuaz doaropp bedwunk de Jeist am rut en de Wiltnis to gonen," (Markus 1:12).
            Daut de Schreftjelieede säden daut Jesus siene Krauft kjeem von däm Soton wia krakjt daut Jäajendeel von de Woarheit.  Dee wäa sullen daut Volkj Israel leiden un lieren wieren wietste auf von de Woarheit.  See stalden Gott siene Krauft aus däm Soton sient, un veacht de Heilje Jeist derch wäm Jesus siene Krauft haud.  Dit es von waut Jesus räd wan hee vetalt von eene eewje Schult opploden.  Daut sajcht, "Ekj saj junt de Woarheit:  De Menschen woat aule Sinden un Lastrungen vejäft woaren; wäa oba jäajen dän Heiljen Jeist lastat, kaun niemols Vejäwunk kjrieen; dee haft sikj eene eewje Schult oppjelot," (Markus 3:28-29).  Wie lastren jäajen dän Heiljen Jeist wan wie siene Krauft un Macht aunstalen aus de Fient sient.  De Heilje Jeist kaun nich orrein sennen, un daut es oba waut de Schreftjelieede säden.  Gott kaun nich met däm Soton em Bunt stonen, wiels daut es jäajen sienen Karakta.
            Een Mensch kaun dan nich Vejäwunk kjrieen wan hee dän Heiljen Jeist siene Krauft aufsajcht, wiels daut es blooss derch siene Krauft daut wie kjennen de Vejäwunk kjrieen.  De gaunze Uasoak wuarom Jesus kjeem wia toom een wajch moaken, daut wie kunnen de Vejäwunk haben.  Well wie daut nich aufproowen.  Sto nich jäajen waut Gott sajcht, un lot diene Sind nich em Stich stonen.  Un doo nich de Heilje Jeist siene Krauft aufsajen.  Siet nich soo aus de Schreftjelieede to jane Tiet, oba doo Jesus leewa aunnämen, daut du noch kaust Vejäwunk kjrieen.