De Markus Breef, Numma 10

Toom Läsen:  Markus 2:18-22
            “Aus Johanes siene Jinja un de Farisäa fausten deeden, kjeemen eenje un fruagen am:  Woo kjemt daut, daut Johanes siene Jinja un uk de Farisäa äare Jinja fausten, oba diene nich?
            Jesus säd:  Woo kjennen dän Briegaum siene Jast fausten, wäarent hee noch bie an es?  Soolang aus de Briegaum bie an es, kjennen see nich fausten.  Oba de Tiet kjemt daut an de Briegaum woat wajch jenomen woaren; un dan woaren see uk fausten.  Kjeena wudd een oolent Kjleet met nieet Zeich flekjen; un wan daut wäa wudd, wudd daut niee vom oolen loosrieten un daut Loch wudd blooss sooväl jrata sennen.  Un doa jitt uk kjeena nieen Wien en oole Wienladasch; un wan jeemaunt wudd, wudden de Ladasch opplauzen, un dan wieren de Wien un uk de Wienladasch beides vebrukt.”
 
 
            Wan wie hia läsen von woo Johanes de Deepa un de Farisäa un aul äare Jinja deeden fausten, wie läsen von waut besondret.  See deeden nich blooss entschieden een Dach toom fausten; dit wia eene besondre Tiet em Joa wan see deeden emma fausten.  See hilden sikj aula faust aun waut enne Jebooten jeschräwen wia, un see läwden aula soo aus see dochten see sullen, un daut meend aule wesse Tiet em Joa fausten.  Daut wia framd daut een Liera met siene Jinja toop nich wudd fausten wan de aundre Liera aula deeden; dit es wuarom de Menschen am fruagen doawäajen.  Doa es uk nuscht orrajcht met fausten; leewa, daut es een goodet Dinkj, wan daut fa de rajchte Uasoak woat jedonen.  Fausten es een besondre Tieekjen von de fleeschliche Natua aufsajen, toom eena jeistlich oppbuaren, toom bäden un jeistliche Jedanken eewen.  Daut es een bewies daut Menschen sent Gott mea unjadon aus see äa Fleesch sent.  Jesus deed selfst fausten aus hee enne Wiltnis wia fa 40 Doag, ea hee met siene Oabeit aunfunk.
            En Jesus siene Auntwuat nant hee sikj selfst de Briegaum.  Waut meent hee met dit?  Ekj jleew hee räd nich blooss fa de Menschen waut krakjt doa wieren to dee Tiet; Jesus rät hia von Dinja waut de Menschen noch nich kjennen vestonen.  Hee sajcht an, "Woo kjennen dän Briegaum siene Jast fausten, wäarent hee noch bie an es?  Soolang aus de Briegaum bie an es, kjennen see nich fausten.  Oba de Tiet kjemt daut an de Briegaum woat wajch jenomen woaren; un dan woaren see uk fausten," (Markus 2:19-20).  Hee vetald von soont waut noch nich jeworden wia.  Jeweenlich wan eena von een Briegaum rät, meenen see daut doa woat Kjast sennen.  Doa fält Briegaum un Brut toom ne Kjast utreeden, un enne Schreft es de Kjoakj noch mol jenant aus Christus sien Brut.  Hee vetalt von woo hee woat mau een korta Tiet hia sennen met siene Jinja toop, un dan woat hee veloten, om eene Städ reed to moaken fa sien Brut.  Jesus kjikjt hia verwoats un vetald von sien Doot; dit es waut hee meend wan hee säd de Briegaum wudd von an wajch jenomen woaren.
            Doa es uk mea hiatoo.  Menschen doonen fausten toom bäden un jeistliche Jedanken eewen.  De Jinja hauden Gott selfst met an, doawäajen brukten see nich oppoat Tiet nämen toom fausten; see kunn perseenlich met Jesus räden, un hee sajcht, "Wäa mie jeseenen haft, haft uk dän Voda jeseenen!" (Johanes 14:9).  Wan hee ieescht wudd veloten, wudden see wada motten fausten, wiels see wudden nich mea kjennen perseenlich met am räden.
            Jesus rät hia uk von wesse Dinja wua wie motten ernoa opp paussen toom daut rajcht vestonen.  Hee rät von nieet Zeich aun oole Kjleeda aun neien, un woo daut nich schauft, un uk von niee Wien en oole Wienladasch nenn jeeten, un woo daut uk nich schauft.  Hee sajcht daut es Tiet toom waut nieet reed moaken ver Gott.  Daut oole woat vebie gonen, un daut niee Kjemt.  Johanes de Deepa prädijd aul lang daut waut nieet kjeem; nu sajcht Jesus daut daut Nieet es hia.  Aus Jesus wada wia vom Doot oppjestonen, un de Ieed veleet, kjeem de Heilje Jeist, un dee moakt Menschen vom Hoaten nie.  Wan wie ons aun oole Mooden hoolen, kjennen wie nich daut niee Frieheit aunnämen waut Jesus deit aunbeeden; dee beid schaufen nich toop.  Daut es dan soo aus een oolet Kjleet flekjen met nieet Zeich.  Krakjt soo aus läwen sikj endat nom befrieen, soo endat läwen uk wan wie Jesus bejäajnen.  Wie kjennen dan nich de selwje Menschen sennen waut wie verhäa wieren; hee deit sien Jeist en ons nenn, un wie woaren dan niee Menschen.  2 Korinta 5:17 sajcht, "Doawäajen, wan wäa en Christus es, dan es hee een niea Mensch.  Daut waut hee verhäa wia, es nich mea; hee es nu waut nieet jeworden."  Jesus räd foaken met Wieed waut jinjen schwoa to vestonen, oba hee deed daut wiels Menschen sullen iernstlich sieekjen un jreblen äwa waut hee säd.  Siene Jinja vestunden am foaken uk nich, oba aus de Heilje Jeist ieescht kjeem, wort an de Uagen opjemoakt, un äa Vestaunt opjedakjt, un dan kunnen see vestonen waut hee meend.
            Jesus siene Wieed to dee Tiet wieren een bewies äwa woo de Heilje Jeist wudd schaufen.  De Menschen kunn blooss von daut fiesische Läwen denkjen, oba Jesus räd von jeistliche Dinja.  Ons fält dän Heiljen Jeist siene Help wan wie wellen jeistliche Dinja vestonen.  Well wie dan bäden daut Gott woat onse Uagen op moaken derch sienen Jeist, daut wie kjennen vestonen waut de Schreft too ons sajcht.