De Markus breef, numma 51

Toom Läsen:  Markus 10:17-27
“Aus Jesus wada opp däm Wajch wia, kjeem een Maun no am jerant, kjneed sikj ver am un säd:  Gooda Meista, waut mott ekj doonen om daut eewje Läwen to jewennen?

Jesus säd:  Wuarom nanst du mie goot?  Kjeena es goot buta Gott selfst.  Du weetst de Jebooten:  “Du saust nich morden, du saust nich ehebräakjen, du saust nich stälen, du saust nich faulsch Zeichnis jäwen, du saust kjeenem aunschmäaren, du saust Voda un Mutta ieren.“
Hee säd:  Meista, dit hab ekj aula von junk aun jehoolen.

Jesus kjikj am aun un wia am goot.  Hee säd to am:  Die fält noch eent.  Go un vekjeep aules, waut du hast, un jeff de oame daut.  Dan woascht du eenen Schauz em Himmel haben, un dan komm un folj mie no.

De Maun leet dän Kopp henjen un jinkj truarich wajch; wiels hee haud een grootet Vemieejen.
Jesus kjikj om sikj un säd to siene Jinja:  Woo schwoa woaren de rikje en daut Gottesrikj komen!
De Jinja wundaden sikj äwa siene Wieed.  Hee oba auntwuad noch eemol:  Kjinja, woo schwoa es daut en daut Gottesrikj to komen fa dee, dee äa vetruen opp Rikjtum saten!  Daut es fa eenen Kameel leichta, derch daut Uag von eene Notel to gonen, aus fa eenen rikjen Mensch en daut Gottesrikj to komen.

Dan vefieeden de Jinja sikj noch dolla un säden eena toom aundren:  Wäa kaun dan seelich woaren?
​
Jesus kjikj an aun un säd:  Fa Menschen es dit ommäajlich oba nich fa Gott; fa Gott es aules mäajlich.“
 
 
Wie läsen vondoag von daut Rikjtum em vejlikj met daut Gottesrikj.  Ekj jleew daut krakjt soo aus dis junga Maun vondoag, un uk de Jinja, hab wie uk dän Trubbel daut wie doa orrajcht naun kjikjen.  Rikj sennen es nich orrajcht, un foaken es daut een Tieekjen von Gott sien Säajen opp een Mensch.  Oba foaken woaren Menschen rikj wiels see doonen Dinja waut jäajen daut Jesaz sent.  Väle Menschen sent rikj jeworden derch schlajchtet doonen, un wie aus Kjristen sullen niemols met soont to doonen haben.

Woo denkjen wie aun Rikjtum?  Well wie seenen woo Jesus doano kjikjt, un well wie uk doavon lieren.  Jesus kjikjt nich no dis junga Maun sien Habengoot soo sea aus no sienen Karakta.  Dis rikja Maun kjemt no Jesus, un frajcht am waut hee mott doonen toom eewjet Läwen kjrieen, oba hee frajcht nich bloos daut.  Ea hee frajcht, sajcht hee daut Jesus es de Gooda Meista, en Varsch 17.  Jesus siene ieeschte Auntwuat, es daut bloos Gott es goot.  Jesus sajcht nich daut hee nich Gott es; leewa, hee sajcht daut Gott es goot, un dis maun steit daut too daut hee Gott es, wiels hee nant Jesus goot.  Dis rikja Maun, aus hee daut wist ooda nich, nand Jesus Gott.  Un hee steit daut uk too met siene Froag om waut hee must doonen toom eewjet Läwen jewennen.

Dis Maun kjand aul de Jebooten, un hee wist waut de Schreft säd, oba hee haud doawäajen nich Fräd.  Aus Jesus am siene Auntwuat jeft, sajcht hee daut hee haud dise Dinja aul aula jedonen, von Kjintheit opp, oba hee weet daut et nich jenuach es.  Bloos een gooda Mensch sennen es nich jenuach; daut es vondoagschen Dach noch krakjt soo Woa aus et dan wia.  Jesus moakt dit uk gaunz kloa, wiels hee sajcht to am, daut am fält noch een Dinkj to doonen, un daut haft met daut Hoat to doonen.

Weet je, dis junga Maun sien Probleem wia nich daut hee rikj wia.  Sien Probleem wia daut hee sien Vemieejen ieeschtet em Hoat haud, un hee haud nich rum fa aundret.  Hee wull daut eewje Läwen haben, oba sien Habengoot wia am noch wichtja aus daut;  un dit es wuarom hee truarich wajch jinkj.  Doa es nuscht orrajcht met rikj sennen, oba wan wie Rikjtum hecha schatzen aus irjent sestwaut, dan es daut een Aufgott, un wie vesindjen ons.  Wie motten daut ieeschte Gott nofoljen.  Gott mott numma 1 sennen en onse Läwes, aundasch kjennen wie nich daut eewje Läwen haben.  Wie motten Jesus gaunz vom Hoaten nofoljen, aundasch gonen wie veloaren.

Waut Jesus too dis junga Maun sajcht meent nich daut wie nu motten aules waut wie haben vekjeepen.  Dit es eene Leksion fa ons aula, daut wie nuscht aundret hecha schatzen aus Gott selfst.  Dan sajcht Jesus noch waut aundret waut sea intressaunt es.  Hee sajcht, “Woo schwoa woaren de rikje en daut Gottesrikj komen!“ en Varsch 23.  Daut es de Woarheit daut rikj sennen es nich orrajcht; oba doa es emma noch eene Mäajlichkjeit daut wie ons opp Rikjtum veloten.  Rikje Menschen weeten aules waut daut Rikjtum an aunbeeden kaun, un doawäajen kaun daut sea schwoa sennen fa an daut auftosajen.  Wan Menschen äare Hopninj opp Rikjtum saten, dan woaren see niemols jenuach haben.  See woaren emma noch een bät mea wellen haben, oba see woaren niemols Fräd finjen doaderch.  De Uasoak wuarom daut es schwoa fa rikje Menschen toom en daut Gottesrikj nenn komen es wiels see motten äa Hopninj von Rikjtum rauf nämen, un daut opp Jesus saten.  See motten äare Jedanken von phiesische Rikjtum wajch dreien, un no jeistliche Rikjtum han dreien.
           
Dit es uk eene Leksion fa ons.  Wie motten ons emma wada trajch dreien, daut wie onse Uagen opp Jesus hoolen, un nich opp irjentwaut aundret.  Toom dit doonen mott wie ons opp Gott siene Krauft veloten, wiels bloos derch siene Krauft kjenn wie en daut Gottesrikj nenn komen.  Opp menschliche Krauft es daut ommäajlich, daut irjentwäa en daut Gottesrikj nenn komen kaun, oba met Gott siene Krauft es aules mäajlich.  Jesus brukt dit Spräakjwuat aus een Bilt, toom siene Jinja lieren daut onen Gott siene Krauft kaun kjeen Mensch seelich woaren.  Hee säd dit nich toom Menschen beleidjen, oba toom an lieren, un an Moot too spräakjen toom sikj opp Gott veloten.  Hee es aulemaun goot, soo aus hee dis junga Maun wia, un well haben daut aulemaun sikj no am dreit.  Well wie siene Wieed woa nämen, un onse Hopninj opp am saten, wiels bloos derch Gott siene Krauft kjenn wie en daut Gottesrikj nenn komen.