De Markus Breef, Numma 7

​Toom Läsen:  Markus 1:40-45
            “Een Leprakranken kjeem no am, foll opp de Kjneeen un prachad am om jereinicht to woaren un säd:  Wan du west kaust du mie reinjen.
            Jesus jaumad daut äwa am.  Hee strakjt siene Haunt ut, daut hee am aunschieed, un säd:  Ekj woa daut doonen; sie rein! 
Un aus hee daut säd, kjeem de Krankheit rut, un hee wia rein.  Jesus schekjt am fuaz wajch un woarnd am strenj un säd:  See doano, daut du daut kjeenem sajen woascht.  Oba go un stal die dän Priesta väa, un brinj soo aus Moses befolen haft, de Opfa aus eenen Bewies fa diene Reinjunk.
Hee oba jinkj rut un muak de gaunze Jeschicht bekaunt.  Hee räd soo väl doavon daut Jesus nich mea frie en eene Staut nenn gonen kunn, un mea en wietleftje Jäajenden bleef.  Un doch kjeemen de Menschen von aulawäajen no am.”
 
 
            Mie es daut emma oppfaulent woo Jesus Tiet neem toom eenselne Menschen bejäajnen un halpen.  Hee wia sea drock met Menschen lieren, soo daut see am meist nich toch leeten, oba hee muak emma Tiet toom dee halpen wäm daut needich fäld.  Aus Kjristen es dit een gooda Väabilt fa ons, wiels eendoont woo drock wie sent, wie sullen Tiet moaken toom Help jäwen no dee wäm daut needichste fält.  Daut sajcht, "Een Lepra kjeem no am, foll opp de Kjneeen un prachad am om jereinicht to woaren," (1:40).  To dee Tiet wia een Lepra soona met wäm aundre Menschen nuscht to doonen hauden;  see bleewen soo wiet auf aus mäajlich von dee.  See dochten daut de Lepra Krankheit wia eene Strof von Gott.
            Jesus wia oba nich soo aus de Menschen romm am.  Hee haud Leew fa de doljedrekjte un wull an looss moaken von äare Lausten.  Nu wort hee bekaunt en de Jäajent, un Menschen fungen aun am utsieekjen.  Daut wia krakjt wäajen dit daut de Lepra no am kjeem.  De Lepra kjeem aun met soon Gloowen aus waut wie sullen haben, wiels hee säd Jesus jlikj too:  "Wan du west kaust du mie reinjen," (1:40).  Jesus deed am oba nich blooss heelen; hee schieed am aun, wiels am jaumad daut äwa am.  Hee haud kunt am heelen blooss met een Wuat, oba hee deed nich.  Woo lang wia dis Maun aul krank jewast?  De Schreft sajcht ons nich, oba de gaunze Tiet waut hee krank wia wudden Menschen nuscht to doonen haben met am, un wudden soogoa Steena schmieten toom am fuat joagen.  Aundre Menschen veachten am, oba Jesus leewd am un heeld am.  Es hee nich leeftolich?
            Wieda sajcht daut daut Jesus woarnd am nich Menschen to sajen, oba opp stelles sikj gonen ver dän Priesta stalen.  Hee horcht oba nich, un muak de gaunze Jeschicht bekaunt; dit moakt mie gaunz Senn.  Wan ekj wort jrod jeheelt, ekj wudd uk wellen aulemaun daut sajen!  Ekj jleew nich daut ekj wudd kjennen stell bliewen.  Mie es daut soo Jesus wist goot daut hee nich wudd stell bliewen, oba doch wull hee kjennen em Freiden aulawäajen han gonen.  Nu daut dit bekaunt wort, kunn hee nich mea, wiels Menschen räajden sikj soo sea opp wuaemma hee han jinkj daut hee bleef dolla en wietleftje Jäajenden.  Daut wudd ommaklich sennen wan eena niemols kunn irjentwua han gonen onen daut Menschen sikj oppräajden doa wäajen.  Oba emma wada see wie daut Jesus dreid Menschen nich wajch wan see no am kjeemen; nä, hee neem an emma opp un lieed dee, un heeld dee, un dreiwd beese Jeista von an rut.  Hee selfst säd, "Wiels de Menschensän kjeem uk nich sikj bedeenen to loten, oba to deenen un sien Läwen hantojäwen, väle loostokjeepen," (Matäus 20:28).
            Well wie emma em Denkj hoolen woo leeftolich Jesus es.  Hee es noch soo voll Leew aus hee dan wia, un hee kaun nu uk noch die halpen.  Roop am aun met een iernstet Hoat, un hee woat no die horchen, un wan du frajchst, dan woat hee diene Sindenschult wajch nämen.