De Markus Breef, Numma 84

Toom Läsen:  Markus 16:1-8

“Aus de Sabat dan äwa wia, koften Maria von Magdala un Jakobus siene Mutta Maria un Salome scheenrikjende Eelj, dän Dooden entosaulwen.  Un aum ieeschten Dach en de Wäakj, tiedich zemorjes, aus de Sonn oppjinkj, kjeemen see nom Grauf, un see fruagen sikj unjarendaunda wäa an dän Steen von de Graufdäa wajchrollen wudd.  Oba aus see oppkjikjten, sagen see daut de Steen, soo groot aus dee wia, aul wajchjerolt wia.
Aus see em Grauf nenjinjen, sagen see aun de rajchte Sied eenen jungen Maun en witte Kjleeda setten; daut jeef an doch eenen grooten Schrakj.  Dee oba säd to an, see sullen sikj nich ferchten:  Jie sieekjen no Jesus von Nazaret, dee jekjriezicht wort.  Hee es oppjestonen; hee es nich hia.  Kjikjt, daut es de Städ, wua see am hanjelajcht hauden.  Oba got un sajcht siene Jinja un Petrus:  Hee woat ver junt no Galiläa gonen; doa woa jie am seenen, soo aus hee junt säd.
Vewillat, daut see zettaden, jinjen de Frues vom Grauf un randen doavon.  Un wiels an soo angst wia, säden see daut kjeenem.“
 
 
 
           
Vondoag fangen wie aun to läsen, von wuarom de Norecht von Jesus Christus de baste Norecht opp de Welt es.  Daut es nich mol bloos daut Jesus es jestorwen, om Menschen äare Sinden to betolen, oba daut hee es uk oppjestonen!  Jesus bleef nich en daut Grauf; hee stunt wada opp, un doamet kjrieech hee dän Siech äwa dän Doot.  Opp daut Kjriez, haud Jesus aules foadich jemoakt, toom de Sindenschult betolen; un nu met sien Oppstonen, wiest hee ons, daut de Doot haft nich mea Krauft äwa Jesus.
           
Väajetmol, lausen wie tolatst daut wesse Frues hauden oppjepaust, wua Jesus wort hanjelajcht.  See deeden dit wiels see wullen Jesus sienen Kjarpa ensaulwen.  Jesus storf aum zeowes, jrod ver dän Sabat, wiels fa de Juden fangt de Dach aum zeowes.  To Jesus siene Tiet funk de Juden äa Sabat aun Friedach zeowes aun, un wiels daut jäajen äa Jesaz wia toom irjent Oabeit doonen aum Sabat, hauden see nich Tiet toom Jesus sienen Kjarpa entosaulwen ver Sabat aunfunk.  See hauden sikj jeeenicht tiedich Sindach zemorjes, no däm Sabat, toom no daut Grauf gonen un Jesus sienen Kjarpa ensaulwen.
           
Oppem wajch doahan, wundren see wäa fa an dän grooten Steen ver daut Grauf woat fuat rollen, wiels see kjennen daut nich auleen.  Oba see brucken nich sea lang wundren, wiels soo aus see bat daut Grauf komen woaren see en daut de Steen es aul wajchjerolt wort.
           
En Matäus 28:1-15 jeit to läsen daut doa wieren Soldoten doa biem Grauf, waut deeden woaken, om daut kjeena kunn komen Jesus sienen Kjarpa to stälen.  Oba aus de Frues ieescht bat doa wieren, wieren de Wajchta aul wajch jerant, wiels de hauden sikj soo jeenjst fa dän Enjel.  De Enjel leet soo aus eenen jungen Maun en witte Kjleeda.
           
Dise Frues enjsten sikj uk sea, oba ea see weeten waut see doonen sellen, rät de Enjel to an un sajcht an daut see sellen sikj nich ferchten.  Hee vetalt an de goode Norecht daut Jesus es nich mea doot; hee es oppjestonen!  Äare Oppgow es nu toom de Jinja gonen sajen, daut Jesus es oppjestonen vom Doot, un see sellen an uk sajen daut hee wudd ver an no Galiläa gonen.
           
Daut es intressaunt, daut de Enjel urjent Petrus sienen Nomen sajcht.  Hee sajcht, daut de Frues sellen de Jinja un Petrus vetalen, daut Jesus es vom Doot oppjestonen, un daut hee woat ver an no Galiläa gonen, un doa woaren see am seenen.  Petrus wia dee, wäa Jesus ver dit dree mol veloagen haud, oba Jesus wull urjent han daut Petrus daut wist, daut hee wada oppjestonen wia.
           
Noch een intressauntet Dinkj es daut de Frues de ieeschte Menschen wieren, waut doa von Jesus sienen oppstonen om wisten.  Gott haft daut soo, daut hee de läajchste Menschen brukt toom siene Goode Norecht vekjindjen.  De Jinja wieren bloos jeweenelje Menschen; doa wieren kjeene huach beaumte Menschen waut poat von de 12 Jinja wieren, oba gaunz eefoche Menschen.  Eenje wieren Fescha, eena wia een Takjskollakjta, un soo wieda; dise jeweenelje, eefoche Menschen wieren dee wäa Jesus jeroopt haud toom daut Evangelium vekjindjen.  Nu, brukt Gott dise Frues toom aulemaun weeten loten, daut Jesus oppjestonen wia vom Doot.
           
Weet je, Frues wieren to dee Tiet mank de Juden nich sea huach aunjeseenen.  Frues hauden nich soo väl wieet to de Juden aus Mana, un opp väle Städen un mank väle Menschen Gruppen es daut noch soo vondoag.  Oba, Gott haft beides Mana un Frues en sien Bilt jeschauft; 1 Mose 1 un 2 moakt dit gaunz kloa.  Fa Gott haft eena nich mea wieet aus de aundra.  Wie sent aula jlikjen väl wieet to Gott.  Paulus moakt dit kloa en Galata 3:28.  “Doa es nu kjeen Unjascheet mea tweschen Juden un Griechen, tweschen Sklowen ooda Friee, Maun ooda Fru.  Wie sent aula eent en Christus Jesus.“  Dit meent nich daut wie aula nu gaunz äwareen sent, oba leewa daut eena es nich mea wieet aus de aundra, un wie sellen ons nich hecha stallen aus aundre Menschen.
           
Gott brukt de läajchste Menschen, Frues, toom de baste Norecht opp de Welt vekjindjen.  Nu, wan wie aun Christus jleewen, brukt Gott ons, de läajchste Menschen, toom daut Evangelium vekjindjen äwa de gaunze Welt.  Well wie dan am tru deenen, un daut doonen to waut hee ons jerat haft un beroopen haft.
           
​Tolatst sajcht daut, daut de Frues wieren vewillat soo daut see zettaden, un see randen von doa fuat, un daut wiels see angst hauden, säden see daut kjeenem.  Oba doch, met de Tiet, kjeem daut äwadäl, un Jesus muak sikj dolla un dolla bekaunt to mea un mea Menschen, bat see daut nich mea kunnen aufsajen, daut Jesus wia vom Doot oppjestonen.