De Markus Breef, Numma 21

Toom Läsen:  Markus 4:35-41
             "Un aus daut dan ieescht Owent wort, säd hee to an:  Well wie äwa foaren no de aundre Sied.
            Un see leeten daut Volkj gonen un neemen am met sikj en de Lomm, jrod soo aus hee wia.  Doa wieren noch mea Lommen bie am.  Doa kjeem een stoakja Wintstorm opp, soo daut de Walen äwa de Lomm rolden, un de Lomm aunfunk Wota en sikj to hoolen.  Un hee selfst lach väaren opp een Kjessen un schleep.  See wuaken am opp un säden to am:  Meista, jefst du nuscht romm, wan wie omkomen?
            Hee stunt opp un beschwicht dän Wint, un säd to de Walen, see sullen sikj lajen.  De Wint leet no, un daut wort gaunz stell.  Hee säd to siene Jinja:  Wuarom es junt soo angst?  Hab jie noch emma kjeenen Gloowen?
            An wort sea angst, un see fruagen eena dän aundren:  Wäa es dit?  Soogoa de Storm un de Walen jehorchen am!"
 
 
            Von däm Aunfank Breef bat nu hab wie aul ieremol jerät von wäa Jesus es, un woo de Menschen to siene Tiet am aunsagen, oba ekj jleew wie vejäten woo aundasch daut mott sennen jewast.  Denkjt doaraun, Gott haud de Israeliten nuscht jesajcht, derch de Profeeten, ooda derch äare Priesta, fa 400 Joa ooda soo waut, un dan met eemol kjeemen beid Johanes de Deepa un Jesus Christus too eene Tiet.  Daut es kjeen Wunda daut de Menschen sikj soo staunden äwa Jesus un Johanes.  Soorajcht fa äare Jinja wia daut intressaunt, wiels see wisten foaken selfst nich waut äa Meista näakjste wudd doonen.
            Wie waut de Schreft nu läsen kjennen kloa seenen, daut Jesus es Gott sien Sän, oba soont aus daut wia meist ondietlich en Jesus siene Tiet, mol rajcht doa äwa to denkjen, daut soont kunn woaren.  Wie haben nu uk noch Trubbel aun dit to jleewen!  Denkjt woo daut haft must sennen, to dee Tiet en de Lomm sennen, wan Jesus de Wint un de Walen beschwicht.  Ekj jleew ekj wudd mie uk haben je-enjst fa waut doa wort.
            Oba, daut wia blooss derch groote Wunda soo aus dit daut Jesus sikj kunnen bekaunt moaken to de Menschen.  Siene Hauptsach fa komen wia toom een Wajch moaken, daut wie kunnen onse Sinden looss woaren, oba woo wudden de Menschen siene Bootschoft aunnämen, wan doa kjeen bewies wia daut hee werkjlich Gott sien Sän wia?  Leewa aus aulemaun proowen tofräd to stalen, wäld hee sikj waut Jinja ut, un muak sikj bekaunt to dee, soo daut see siene Bootschoft kunn wieda brinjen.
            Daut es sea wichtich daut wie Gloowen haben.  Jesus, soo schwind aus hee foadich haft met dän Storm brikjen, beschwicht hee uk siene Jinja.  See hauden aul väle Wunda jeseenen, waut Jesus deed.  Hee haud krakjt ver an aula Kranke jeheelt, un beese Jeista rutjedräwen; see sullen doch aul kjennen seenen daut met Jesus wia waut besondret.
            Oba, krakjt soo aus daut met ons foaken deit, sagen see blooss dän Storm.  De Walen wieren soo groot, un de Wint blosd soo stoakj jäajen an, daut see aules vejeeten, waut Jesus haud verhäa jedonen, un uk waut hee haud jesajcht, un dochten blooss daut see wieren nu bat aum Enj jekomen.  Jesus schleep doa, gaunz em Fräden, un de Jinja enjsten sikj meist doot.  Kjeen wunda see fruagen am aus hee nuscht romm jeef!  Met een Poa Wieed, muak Jesus aules stell, un hee beweess noch eemol daut hee es Gott sien jewälda, daut Gotteslaum, wäa de Macht haft äwa de gaunze Natua, un uk aules waut ons kaun enjsten.
            Leewa Frint, jeist du nu derch soon Storm?  Jleew aun Jesus, wiels krakjt soo aus hee don deed, kaun hee nu uk.  Jesus es stoakja aus irjent Trubbel waut wie jeemols kunn haben.  Eendoont waut von Storm wie derch gonen, Gott brinjt Fräd, un hee kaun de Walen von weltliche Trubbel gaunz stell moaken.  De Wint waut soo jäajen aun pust, waut ons moakt twiewlen met aulahaunt Jedanken, jeit wajch met blooss een Wuat von Jesus sien Mul.  Well wie am loten rejieren en onse Hoaten vondoag, daut hee kaun onse Storms uk stell moaken.