De Markus Breef, Numma 71

Toom Läsen:  Markus 14:10-16
           
“Dan jinkj Judas Iskariot, eena von de Twalw, no de Huagepriestasch, om Jesus aun an to veroden.  See freiden sikj aus see daut hieeden un vespruaken am Jelt.  Hee socht dan no eene Jeläajenheit, Jesus en äare Henj to leewren.
           
Dän ieeschten Dach oppem Fast von onjesuade Brood, aun dän daut Passalaum jeschlacht wort, fruagen Jesus siene Jinja am:  Wua sell wie gonen reedmoaken, daut Passalaum to äten?
           
Dan schekjt hee twee von an en de Staut nentogonen un säd:  Doa woa jie eenen Maun trafen, dee eene Kruck met Wota drajcht.  Got däm hinjaraun; un wua dee em Hus nenn jeit, sajcht dän Ieejendeema:  De Meista lat die froagen, woont de Gauststow es, wua ekj met miene Jinja toop daut Passalaum äten kaun.  Dee woat junt eene groote Bowastow wiesen, dee utjepolstat un reed es; doa moakt daut fa ons reed.
           
De Jinja jinjen en de Staut nenn un fungen daut krakjt soo, aus Jesus jesajcht haud.  Un see muaken doa reed toom Passafast.“
 
 
           
Väajetmol lausen wie von woo eene Fru deed Jesus ieren, un wie lausen uk een Poa Varszh von woo de Juden Leidasch no eene Jeläajenheit sochten, Jesus fausttonämen un omtobrinjen; vondoag läs wie daut näakjste Poat von dit, woo Judas Iskariot sikj eenicht, daut hee woat Jesus veroden aun de Huagepriestasch.  Oba wie läsen uk von woo de Jinja un Jesus sikj reed moaken, daut Passafast to fieren; wie wellen een bät no dise Dinja kjikjen vondoag.
           
De ieeschte Froag waut no mienen Vestaunt kjemt, es wuarom socht Judas no eene Jeläajenheit Jesus aun de Huagepriestasch to veroden?  Wia daut bloos toom Jelt kjrieejen?  Wie weeten nich neiw, un de Schreft sajcht ons uk nich kloa wuarom hee dit deed, oba wie woaren een kjlient bät no eene aundre Schreftstäd kjikjen toom seenen, waut von Mensch dis Judas wia.  En Johanes 12:6 sajcht daut, en daut latste Poat von daut Varsch, soo aus dit:  “Hee wia een Stäla.  Hee druach de Jelttausch un neem fa sikj selfst, waut doa nenn jelajcht wort.“  Aulsoo hia kjenn wie seenen, daut Judas wia jeltjierich un onopprechtich.  Dit es sea mäajlich eene Uasoak jewast, wuarom hee Jesus wull veroden.  Oba ekj jleew nich daut et bloos wäajen Jelt wia, daut Judas sikj eenijd toom Jesus veroden.  Daut jeltjierich sennen, wia bloos een bewies daut Judas deed Jesus siene Lia nich aunnämen.  Hee wia een Tiet äwa met Jesus toop, un oba dee Dinja waut Jesus lieed, kunn hee nich aunnämen.  Jesus brinjt de Leesunk von de Sind, oba Judas neem daut nich aun.
           
Doa es eene aundre Schreftstäd waut rät von Sind, un woo daut en ons deit waussen.  Jakobus 1:14-15 sajcht:  “Oba een Mensch woat vesocht wan hee von siene ieejne beese Lost metjeräten woat.  Wan de beese Lost sikj ieescht faustjesat haft, woat de Sind jebuaren.  Un wan de Sind jedonen es, brinjt see dän Doot.“  Judas bewiest dise Woarheit.  Daut brocht nich bloos Jesus sien Doot, oba uk Judas sienen.  En Matäus 27:3-5 jeit to läsen, daut Judas deit daut leet, daut hee Jesus veroden haft, un hee brinjt daut Jelt trigj un jeft daut no de Huagepriestasch.  Dan jeit hee un henjt sikj, un moakt sikj selfst doot.  Dit es de Macht waut de Sind haft äwa Menschen, un dit es wuarom Jesus kjeem to Welt, ons to raden.
           
Wie wellen uk een bätje kjikjen no woo Jesus un siene Jinja sikj reed moaken fa daut Passafast.  Ieeschtens, wie motten weeten daut Passafast hoolen wia nich bloos mood mank de Juden; daut wia werkjlich een Jesaz fa an.  Gott säd de Israeliten en Moses siene Tiet, daut see sullen daut Passafast jieda Joa hoolen aus een Denkjmol aun Gott siene Radunk.  Jesus un siene Jinja deeden nich Passafast hoolen, bloos wiels daut wie Mood fa an; see hilden daut wiels see wullen Gott jehuarsom sennen.  Wiels Jesus wia Gott gaunz jehuarsom aus hee läwd, hilt hee uk aul de Fasten waut de Juden hoolen; doawäajen hilt hee uk daut Passafast met siene Jinja.
           
Noch een Dinkj waut wie vondoag seenen, es wada woo Jesus mea wist aus een jeweenelja Mensch wudd weeten.  See hauden noch nuscht reed jemoakt fa daut Passafast, oba Jesus säd de Jinja krakjt wua see sullen han gonen toom eene Stow finjen, waut aul gaunz reed wia fa an.  Hee säd de Jinja waut see sullen doonen, un waut see wudden finjen, un de Jinja fungen daut krakjt soo aus Jesus haud jesajcht.  Dit bewiest noch eemol daut Jesus es Gott sien Sän, un daut hee wia gaunz en eenichkjeit met de Heilja Jeist.  Dit es woo hee aulemaun kunn heelen, un woo hee an uk kunn äare Sinden vejäwen; wiels hee wia gaunz hanjejäft no Gott sien Wellen un leet sikj gaunz leiden von de Heilje Jeist.
           
​Wie kjennen hia seenen, daut wan Jesus waut sajcht, es daut dan de Woarheit.  Jieda Wuat waut hee säd es Woarheit; dit meent uk jieda Wuat von Lia waut hee to siene Jinja säd, waut wie vondoagschen Dach kjennen läsen en de Bibel.  Well wie dee Wieed aula woa nämen, un bie dee läwen, soo daut wie kjennen eenen heiljen Läwen fieren waut Gott Iea brinjt un waut hee kaun ieren.  Judas bewiest ons, woo daut jeit, wan wie de Woarheit nich aunnämen; well wie von am lieren, un nich daut doonen waut hee deed!  Well wie Jesus siene Wieed un Lia aunnämen, daut wie kjennen läwen.  De Sind brinjt dän Doot, oba de Sän brinjt Läwen, eewjet Läwen, derch sienen Doot aum Kjriez.  Wäajen am hab wie nu de Jeläajenheit toom Vejäwunk kjrieejen, un doaderch, Jerajcht stonen ver Gott.  Näakjstet mol well wie no daut Passafast kjikjen, un waut daut bediet, un woo daut Fast een Bilt es von de Radunk waut Jesus brinjt.