De Markus Breef, Numma 64

Toom Läsen:  Markus 12:38-44
           
“Aus Jesus lieed, säd hee:  Wäat junt fa de Schreftjelieede, dee jieren en lange Kjleeda romgonen un sikj opp däm Moakjtplauz bejreessen loten, un no dän väanämsten Setplauz en de Judenschool un eenen Ierenplauz oppem Fast trachten doonen.  Dee sent daut jrod, dee de Wätfrues utem Hus fräten, un toom aufwiesen lange Jebäda moaken.  Dee woaren doafäa sooväl schwanda veuadeelt woaren.
           
Jesus sad sikj soo biem Gotteskausten em Tempel dol, daut hee seenen kunn, woo de Menschen äa Jelt doa nenn läden.  Un väl rikje läden doa väl nenn.  Dan kjeem eene oame Wätfru un läd twee Koppasch nenn; ojjefäa een Zent.  Dan roopt Jesus siene Jinja un säd to an:  Ekj saj junt de Woarheit:  Dise oame Wätfru haft mea em Gotteskausten nenjelajcht aus aul de aundre.  De aundre, dee doa jeewen, hauden aula mea aus jenuach; oba dise, dee weinja haud aus see brukt, jeef aules waut see toom läwen haud.“
 
 
           
Vondoag kjrie wie eene Woarnunk von Jesus to de Menschen, daut see sikj sellen wäaren fa de Schreftjelieede.  Een Dinkj waut wie ons dan motten froagen es wuarom de Menschen sikj sellen wäaren fa de Schreftjelieede.  Es daut bloos wiels see Schreftjelieede sent?  Ooda es doa eene aundre Uasoak?  Wie wellen hia nenn kjikjen vondoag, toom seenen waut wie kjenn finjen doawäajen.
           
Ekj sie mie secha daut väle von ons haben ea jehieet, daut wie nich sellen too sea de Bibel läsen, wiels de Schreft rät jäajen Schreftjelieede.  Doa sent väle Menschen waut dit opp ierenst jleewen.  Oba es dit Biblisch?  Ooda hab wie ons selfst dan bloos waut dietlich jemoakt?
           
Well wie seenen waut de Uasoak es waut Jesus de Menschen jeft, wuarom see sikj sellen fa de Schreftjelieede wäaren.  Hee sajcht en Varzhen 38 derch 40, daut see loten sikj jieren bejreessen em Moakjtplauz, un wellen emma jieren jeieet sennen opp Fasten un enne Judenschoolen, un see doonen uk lange Jebäda moaken bloos toom aufwiesen.  Hee sajcht eefoch, daut soone sort Schreftjelieede doonen aules bloos daut Menschen an woaren ieren.  See bäden nich fa Gott siene Iea, oba daut Menschen an woaren seenen.  Waut halpt daut?  Daut sent ladje Jebäda, un Gott kaun soone Jebäda nich ieren.  Dit es de Uasoak wuarom Jesus sajcht, daut de Menschen sikj sellen wäaren fa de Schreftjelieede:  Daut waut see lieeden, un daut waut see deeden, stemd nich toop.  See säden daut Menschen sullen daut Jesaz hoolen, waut enne Schreft jeschräwen es, oba see selfst freeten Wätfrues äare Heima opp.  See deeden krakjt daut Jäajendeel von waut de Schreft sajcht, wiels Gott sajcht to de Juden soo aus dit en Jesaja 1:17, “Eeft junt en goodet doonen; seet daut jie rajcht haundlen; moakt een Enj met Menschen utnutzen; halpt de Weisen un rät fa de Wätfrues.“  De Schreft sajcht daut wie sellen de Wätfrues, un oame Menschen, halpen, oba dise Schreftjelieede neemen an daut bätsje waut see noch hauden wajch, sajcht Jesus.
           
Hia es noch een Dinkj toom äwa denkjen.  Latst eemol sagen wie woo Jesus too een Schreftjelieeda säd, daut hee nich wiet auf wia vom Gottesrikj; en Markus 12:34.  Dit wia uk een Schreftjelieeda, oba Jesus lowd am.  Waut wie von dit aula lieren kjennen, es daut wie motten ons wäaren fa soone waut jleewen, see sent weis enne Schreft, oba äare Doten stemmen doa nich met.  Jieda Mensch opp dise Welt, bewiest waut see werkjlich jleewen em Hoat, bie daut waut see doonen; nich bie daut waut see sajen.  Wan een Mensch een Dinkj sajcht, un oba daut aundre deit, dan weetst du, daut hee haft jeloagen, wiels siene Doten bewiesen daut.  Jesus sajcht eefoch, daut de Menschen sellen sikj wäaren fa de Schreftjelieede wäms Doten un Räden nich toop stemmen; dit meent nich daut een Schreftjelieeda sennen es orrajcht.  Dit meent daut de Schreftjelieede sullen opp paussen, daut waut see sajen un waut see doonen deit toop stemmen.
           
Wie motten daut waut Jesus hia sajcht, toop nämen met waut daut opp aundre städen enne Schreft sajcht, soo aus 2 Timotäus 2:15.  Daut sajcht soo aus dit:  “Sie flietich von Gott de Aunerkjanunk to kjrieen, daut du daut Woarheits Wuat rajcht lieren deist, daut du die doamet nich schämen brukst.“  De Schreft sajch ons gaunz kloa daut wie sellen de Schreft studieren.  Well wie oba opp paussen, daut wie nich soo sennen aus de Schreftjelieede en Jesus siene Tiet, waut een Dinkj säden un oba daut Jäajendeel deeden.  Wan wie de Schreft lieren, dan motten wie daut uk ut läwen, soo aus daut jehieet.  Well wie opp paussen daut onse Doten un onse Wieed toop stemmen, daut Gott jeieet woat derch onse Läwes.
           
​Un dan tolatst läs wie woo Jesus sikj biem Gotteskausten em Tempel dol sad.  Doa komen väl rikje Menschen nenn, un see jäwen uk väl Jelt; oba Jesus sajcht daut eene oame Wätfru, wäa mau een Zent wieet em Gotteskausten nenn lajcht, haft daut mieeschte jejäft.  Hee sajcht, daut de aundre hauden aula mea aus jenuach, un see jeewen von daut waut an nich fäld; oba dise oame Wätfru jeef aules waut see haud.  See haud nuscht äwajehoolen fa waut ar wudd noch fälen.  Dit bewiest äa Hoat fa Gott, daut see werkjlich Leew haud fa Gott, oba de aundre jeewen wiels Menschen sullen daut seenen.  Well wie uk soo sennen aus dise Wätfru, un Gott daut ieeschte jäwen von aules waut wie haben, un nich irjent waut doonen bloos soo daut Menschen ons woaren seenen un lowen doafäa.  Well wie leewa aules doonen fa Gott, met daut waut wie sajen, un doonen, daut et aula toop stemmt un Gott Iea brinjt.  Doa es nuscht bätret waut wie kjennen doonen met onse Läwes, aus dee fa Gott siene Iea brucken.