De Markus Breef, Numma 22

Toom Läsen:  Markus 5:1-10
               "Un see kjeemen no de aundre Sied Mäa, en de Gadarena äare Jäajent.  Un aus hee ut de Lomm stieech, kjeem am fuaz een Maun von mank de Jräwa entjäajen, dee von eenem orreinen Jeist besäten wia.  Dis Maun wond mank de Jräwa un wia met nuscht mea to binjen, nich emol met Kjäden.  Hee wia aul foaken aun Henj un Feet jekjät wast, oba hee haud noch emma de Kjäden tweijeräten un de Iesasch aun de Feet tweijebroaken.  Un doa wia kjeena, dee am faustnämen kunn.  Hee waundad, Dach un Nacht, mank de Jräwa un en de Boaj, schrieech un schluach sikj met Steena.  Aus Jesus kjeem, sach hee am aul von wiet auf.  Hee rand am entjäajen un schmeet sikj ver am opp de Kjneeen.  Hee schrieech met lude Stemm:  Waut hab ekj met die to doonen, Jesus?  Du best däm hechsten Gott sien Sän.  Schwia ver Gott, daut du mie nich kjwälen woascht!
                Wiels Jesus haud to am jesajcht:  Du beesa Jeist, komm ut disem Mensch rut!
                Dan fruach Jesus am woo hee heet.  Hee säd:  Ekj heet dusende, wiels wie sent onse väle.
                Un hee prachad Jesus emma wada, an nich ut de Jäajent rut to schekjen."
 
 
          Foaken hab wie aus Menschen dise Iedee daut beese Jeista sent sea stoakj, un Menschen ferchten sikj foaken fa dän Soton siene Macht.  Väle Kjristen jleewen dit uk, oba hia en dise Schreftstäd see wie gaunz waut aundret aus daut.  Jo, beese Jeista haben wesset Krauft, oba daut rieekjt mau soo wiet.  Wan emma Jesus deed beese Jeista bejäajnen, kunn hee dee emma met blooss een Wuat wajch schekjen.  Dee hauden kjeene Krauft jäajen am.  Gott siene Krauft es onbejrieplich stoakj, väl stoakja aus irjent een beesa Jeist.
            Soo aus de Maun mank de Jräwa Jesus entjäajen kjeem bewiest daut de beese Jeista waut en am wieren hauden angst fa Jesus, un see proowden Jesus to beräden daut hee an nich wudd wajch schekjen von dee Jäajent.  See schrieejen ut angst, un Jesus haud noch nich een Wuat jesajcht.  Jesus siene Krauft es onbejrieplich stoakj!  De eensje Krauft waut de beese Jeista hauden wia äwa dän eenen Maun.
            Ekj sie mie secha daut de Menschen en de Jäajent grulden sikj äwa dän Maun, wiels daut sajcht daut kjeena kunn am faust binjen, un Kjäden wieren nich stoakj jenuach toom am faust hoolen.  Mie wudd daut enjsten wan ekj soonen Mensch bejäajend!  Foaken es daut soo em Läwen.  Wie seenen irjent waut, ooda veleicht passieet irjent waut schlajchtet no ons, un aules waut wie kjennen seenen es dit stoakjet waut ver ons steit.  Wan soon Mensch ons entjäajen kjeem, wudd wie nich weeten wua han, ooda waut wie doonen sullen.  Noch mol passieet waut, un wie weeten nich wua han ooda waut wie nu doonen sellen.
           Oba aul de Dinja waut ons em Stich stonen, sent nuscht em vejlikj met Gott siene Krauft.  De Dinja äwa waut wie ons enjsten sent mau kjliene Sachen bie Gott, un met een Wuat kaun hee aules erleesen un rajcht moaken.  Wan wie nich weeten wua han, dan sell wie no Jesus kjikjen.  Läwen es een bät soo aus een Stich, un wie gonen doa aule delenjd.  Wan wie Jesus nofoljen, dan go wie nich auleen, un dan kaun nuscht jäajen ons stonen, soogoa wan daut lat soo aus wan doa kjeene Hopninj es.  Wan wie Jesus nofoljen hab wie de Äwahaunt.  Dit meent nich daut nuscht schlajchtet woat passieren, oba leewa daut wan schlajchtet passieet, es Jesus dan noch stoakja.
            Ekj sie mie secha daut de Maun met dusende beese Jeista en sikj wia nich schaftich met woo daut wia ea Jesus am frie muak.  Kjeen Mensch well soo aunjebungen sennen aus daut; onse Seel well jieren frie un looss sennen, un daut es waut Jesus kaun fa die doonen.  Näakjstet mol woa wie seenen woo Jesus dis Maun frie moakt, un wan Jesus am kaun frie moaken kaun hee die uk frie moaken.  Dusende beese Jeista kjennen nich jäajen Jesus stonen; onse kjliene Trubbels kjennen uk nuscht doonen jäajen am.  Ekj hop jie finjen Moot en dise Woarheit vondoag.