De Markus Breef, Numma 4

​Toom Läsen:  Markus 1:21-28
            "Un see jinjen no Kapernaum.  Un aus de Sabat kjeem, jinkj Jesus en de Judenschool nenn un funk aun to lieren.  Un see staunden äwa siene Lia; wiels hee lieed jewaultich un nich soo aus de Schreftjelieede.  Un jrod dan wia en äare Judenschool een Maun, met eenem orreinen Jeist.  Dee Jeist schrieech un säd:  Waut hab wie met die to doonen, Jesus von Nazaret?  Best du jekomen ons to vedoawen?  Ekj weet wäa du best:  Gott sien Heilja.
            Jesus dreiwd am, befool am stell to sennen un dän Maun to veloten.  De beesa Jeist kjwäld dän Maun schrakjlich un kjeem met een grootet Jeschrech rut.  Un aulemaun staund doaräwa, soo daut see sikj unjarenaunda fruagen:  Waut es dit?  Eene niee Lia?  Hee haft Jewault äwa de orreine Jeista un dee jehorchen am!
            Oba waut Jesus jedonen haud, räd sikj schwind runt, soo daut see daut boolt aulawäajen en Galila wisten."
 
 
            Väamol deed wie läsen woo Jesus deed vea Menschen beroopen toom siene Jinja sennen, met dän vespräakjen daut hee wudd an to Menschenfescha moaken.  Ver dit haud wie uk aul jeläst waut Johanes de Deepa to sajen haud äwa Jesus, daut hee wudd Menschen met däm Heiljen Jeist deepen, un daut hee wudd stoakj un majchtich sennen.  "Hee prädijd un säd:  'No mie kjemt eena, dee stoakja es aus ekj, un ekj sie daut nich emol wieet, daut ekj mie ver am bekj, de Schoobenja optoleesen.  Ekj deep junt met Wota; dee oba woat junt met däm Heiljen Jeist deepen,' " (Markus 1:7-8).
            Soo aus aul de aundre Juden to dee Tiet, aum Sabat jinkj Jesus met siene Jinja toop en de Judenschool nenn.  Jesus lieed de Menschen doa un see staunden sikj äwa siene Lia.  Jesus es de Woarheit (Johanes 14:6), un uk voll Weisheit (Lukas 2:52); daut es kjeen Wunda daut Menschen sikj bewundaden!  Oba daut wieren nich blooss Menschen waut sikj staunden äwa aules; mank de Menschen wia uk een Maun met eenem orreinen Jeist.  De beesa Jeist wist krakjt wäa Jesus wia, un enjst sikj sea.
            Dan deed Jesus waut sea besondret, waut de Menschen doa hauden niemols ea jeseenen:  met een Wuat von sien Mul, dreiwd hee de beese Jeist stell to sennen, un uk dän Mensch to veloten, un dee deed daut.  Nu haud Jesus nich blooss eene staunthaufte Lia jesproaken, oba hee haud uk bewiest ver de Menschen daut hee haud Krauft toom beese Jeista wajch driewen.  Jesus haud Krauft äwa Wieed, toom Menschen lieren, un uk Krauft äwa jeistliche Sachen, toom Menschen frie moaken von beese Jeista.  Dit wia waut gaunz nieet, un daut räd sikj bosich romm.
            Oba wie motten doa aun denkjen, daut dit wia blooss dän Aunfank von Jesus siene Oabeit.  Hee deed soo väl goodet fa Menschen aus hee opp Ieed läwd, oba de goode Dinja waut hee deed wieren nich siene Uasoak fa komen.  Hee kjeem toom Menschen von äare Sinden frie moaken, toom Seelichkjeit mäajlich moaken fa aul dee waut am aunroopen.  Aul de Wunda un Woakjen waut hee deed wieren toom bewiesen wäa hee wia, un waut hee must lieden, toom ons frie moaken.  Jesus es Gott sien Sän, un hee läd aul siene Macht un Krauft tosied toom ons oame Menschen halpen.  Onen Jesus, es daut ommäajlich toom ver Gott siene Harlichkjeit stonen; daut es dan nuscht bäta met ons aus met dee beesa Jeist.  Dit es wuarom Johanes de Deepa säd daut hee nich mol wieet wia Jesus siene Schoobenja optoleesen, wiels soogoa een Profeet Gottes es nich Heilich jenuach toom ver Gott stonen.  En Jesaja finjen wie dit, wua Jesaja haft sienen Vision von Gott siene Harlichkjeit:  "Un ekj säd:  'Woo saul daut noch met mie!  Dit kunn mien Enj sennen.  Soo aus ekj räd, es nich rajcht, un ekj sie eena von een Volkj, dee nich daut rajchte sajen; oba nu hab ekj met miene Uagen dän Kjennich jeseenen, dän Harn, dee aules rejieet,' " (Jesaja 6:5).  Hee staund sikj äwa woo Heilich Gott es, un hee wist plazlich daut hee een Sinda wia.  Oba Gott haft Jnod, un krakjt soo aus met Jesaja, moakt hee en Wajch fa ons toom ver am stonen. "Dan fluach eena von de Serafen (een Enjel) no mie, un dee haud eene Tang enne Haunt, un en de Tang haud hee een jlieejendet Stekj Gloot, daut hee vom Aultoa jenomen haud.  Un dee schieed met daut aun miene Leppen un säd:  'Nu daut dit diene Leppen aunjeschieet haft, veschwinjt diene Schult von die, un diene Sinden sent vejäft,' " (Jesaja 6:6-7).  Jesus haft fa ons jedonen waut daut Gloot fa Jesaja deed, wan wie am em Gloowen aunnämen.  Dan woaren onse Sinden wajch jewoschen, un dan jeft Jesus ons de Jerajchtichkjeit waut wie niemols kunnen vedeenen.  Daut es blooss derch Jesus.  Krakjt soo aus to dee Tiet, hee haft nu uk noch Krauft, un hee kaun ons nu uk noch frie moaken von onse Sinden.