De Markus Breef, Numma 44

​Toom Läsen:  Markus 9:14-24
            "Un aus hee no de aundre Jinja kjeem, sach hee väl Volkj romm an, un daut de Schreftjelieede sikj met an streeden.  Un aus de Menschen Jesus sagen, wundaden see sikj äwa am un randen han am to bejreessen.  Un hee fruach an:  Äwa waut stried jie junt met an?
            Dan auntwuad eena utem Volkj:  Meista, ekj brocht die mienen Sän, dee eenen stommen Jeist haft.  Un wan dee am to hoolen kjricht, schmitt dee am opp de Ieed; un dan schumt dee utem Mul un gnorscht met de Tänen un woat stiew.  Un ekj säd diene Jinja, see sullen dän rut driewen, un dee kunnen daut nich.
            Jesus säd:  Oo woo schwak es daut met dise Menschen äa Gloowen bestalt!  Woo lang saul ekj bie junt sennen?  Woo lang saul ekj mie met junt noch aufjäwen?  Brinjt mie dän Jung häa!
            Un see brochten dän Jung no am.  Un aus de Jeist Jesus sach, schmeet hee dän Jung em Aunstoot.  Un aus hee opp de Ieed foll, rold hee sikj un schumd ut däm Mul.  Jesus fruach däm Jung sienen Voda:  Woo lang haft hee aul hiamet to doonen jehaut?
            Hee säd:  Von Kjint aun.  Dee haft am foaken em Fia ooda em Wota jeschmäten, om am doottomoaken.  Oba wan du irjentwaut doonen kaust, dan hab Metleet un halp ons!
            Auf ekj kaun? säd Jesus.  Aules es mäajlich fa dän, dee doa jleeft.
            Dän Jung sien Voda roopt plazlich ut:  Ekj jleew; halp mie en mienen Ongloowen!"
 
 
            Hia es vondoag wada eene Woarheit bennen fa ons aula.  Wie lieden veleicht nich aula met soonen Trubbel aus waut dis Jung vondoag haud, oba wie lieden aula met onse ieejne Trubbels, un wie haben aula dän Trubbel daut wie noch mol nich Gloowen haben.
            Disen Voda vondoag brinjt sienen Jung no Jesus siene Jinja, oba eendoont woo sea see proowen, kjennen see dän beesen Jeist nich rut driewen.  Ekj jleew uk daut dit es wuarom de Jinja un de Schreftjelieede sikj streeden.  See woaren sikj haben jesträden äwa woo toom de beesa Jeist ut driewen.  Oba de Trubbel fa beid Gruppen, es daut wiels see streeden, lied de Jung noch emma unja sienen Trubbel.  De Jinja un de Schreftjelieede hauden sult aula beid bäden un dolla proowen toom de Jung halpen, leewa aus strieden.
            Daut mott besondasch schwoa sennen jewast fa de Jung sienen Voda.   Ekj kaun krakjt vestonen wuarom dis Voda Trubbel haud met sienen Gloowen.  Jesus siene Jinja hauden jeprooft toom sien Jung heelen, un see kunnen daut nich.  Nu wia sien Jung noch krakjt soo schlajcht auf aus eemol, un nich blooss daut, de Jinja un Schreftjelieede streeden sikj nu!
            Aus Jesus frajcht waut doa aun jeit, mott dis Voda sienen Gloowen aul sennen kjlien jewast.  Wan de Jinja daut nich kunnen, wuarom sull hee dan Hopninj haben daut een aundra daut wudd kjennen?  Oba Jesus lat am nich toch en sienen Ongloowen.  Aus dis Voda ieescht foadich haft met Jesus sajen waut de Trubbel es, beschwicht Jesus aulemaun doa.  Hee sajcht eefoch daut de Menschen haben kjeen Gloowen, siene Jinja doamet en!  Ekj hop daut es nich soo met ons vondoag.
            Oba, Jesus lat de Menschen nich toch en äa Ongloowen.  Wan wie uk Ongloowen haben, Jesus jeft ons emma wada Jeläajenheit toom jleewen, soo lang aus wie noch läwen.  Dit es waut hee met dän Voda vondoag deit.  Hee sajcht de Menschen sellen am dän Jung brinjen, un dan forscht hee ut waut sien Trubbel es.  De Voda erkjläat waut met am es, un dan jeft Jesus am gaunz kloa eene Jeläajenheit toom sien Gloowen bewiesen.  De Voda sajcht, “Wan du irjentwaut doonen kaust, dan hab Metleet un halp ons!“ en Varsch 22.  Dan komen wie bat een sea gooda Denkjhalp fa ons aula:  Jesus sajcht, “Auf ekj kaun? säd Jesus.  Aules es mäajlich fa dän, dee doa jleeft,“ (Varsch 23).  Wie sent aula noch mol en soone Loag aus dit, wua daut nich mäajlich sitt fa ons daut irjentwaut goodet kaun woaren, oba Jesus sajcht gaunz kloa daut wan wie Gloowen haben, en am, daut es irjentwaut mäajlich, un mol rajcht ut schlajchtet kaun waut goodet komen.
            Dan es daut wichtich daut wie soone Auntwuat haben aus dis Voda haud.  Ekj jleewd, halp mie en mienem Ongloowen! (Varsch 24).  Wie motten aunerkjanen daut ons Gloowen schwak es, un Gott froagen fa Help toom ons Gloowen stoakj moaken.  Daut es woo ons Gloowen woat waussen.  Wie sent sea aunhenjent aun Gott un siene Krauft, soo väl daut ons fält mol rajcht siene Help toom Gloowen haben.  Well wie niemols denkjen daut wie irjentwaut doonen kjennen opp onse ieejne Krauft.  Well wie leewa soo sennen aus disen Voda, un weeten daut wie sent schwak.  Oba wan wie Gloowen haben, dan jeft Gott ons de Krauft waut ons fält toom soo läwen aus hee well haben.  Näakstet mol see wie woo Jesus dän Jung heelt, un daut es waut woat wan wie Gloowen haben.  Dan woa wie jeleest von onse Trubbels.  Daut passieet nich emma fuaz, oba wan wie Gloowen haben, dan woaren onse Trubbels met de Tiet aula jeleest sennen, un wie woaren volle Fräd haben.