De Markus Breef, Numma 45

Toom Läsen:  Markus 9:25-29
           "Aus Jesus daut Volkj doa sach hanranen, beschwicht hee dän orreinen Jeist un säd:  Du doowa stomma Jeist, ekj jebeed die ut am rut to komen un niemols mea trigj nenn to foaren!
           Dan kjreesch de Jeist un schmeet am noch eemol en eenen schrakjeljen Aunstoot un veleet am.  Dän Jung sach daut soo no eenem Dooden, daut de mieeschte säden:  Dee es doot.
            Oba Jesus foot am aun de Haunt un hoof am aun, un hee stunt wada opp.  Un aus hee trigj em Hus kjeem, fruagen siene Jinja am em vetruen, wuaromm see dän Jeist nich hauden kunt rutdriewen.  Hee säd to an:  Soone Jeista aus dit komen derch sest nuscht rut aus derch daut Jebäd."
 
 
          Vondoag kjrie wie een kjlien bät von een Bilt von woo daut met Jeista es.  Wie lieren vondoag daut doa sent veschiedne sorten Jeista, un eenje sent stoakja aus aundre, soo daut wesse gonen leicht rut to driewen, un aundre gonen väl schwanda rut to driewen.  Fa Jesus es daut nich soo, wiels met aule orreine Jeista enne Schreft sajcht hee een mol, un dan komen dee rut, oba fa ons, siene nofolja, es daut nich emma äwareen.
          Jesus siene Jinja worden dit uk en.  Aus Jesus ieescht de Jung haud jeheelt, fruagen see am, wuarom see dän Jeist nich hauden kunt rutdriewen, un siene Auntwuat es daut dise Sort kjemt nich rut buta derch daut Jebäd.  Dit meent eefoch daut de Jinja hauden nich jebät aus see proowden dän Jung to heelen.  Jesus haud an aul ea de Krauft jejäft toom beese Jeista ut driewen, oba hia haud daut nich jeschauft soo aus ea.
         Wie motten en Denkj hoolen daut Jesus haud de Jinja aul Krauft jejäft toom beese Jeista utdriewen.  Markus 6:7 sajcht, “Un hee foddad sikj de Twalw un schekjt dee poawies ut un jeef an Krauft äwa de orreine Jeista.“  De Jinja wieren aul gaunz bekaunt met orreine Jeista utdriewen, oba hia vondoag kunnen see daut nich.  Wie lieren hia daut doa sent dan uk veschiedne sorten orreine Jeista.  Eenje Sorten sent stoakja aus aundre.
        Wie lieren hia uk daut Jebäd es wichtich.  Jesus sajcht mol rajcht, daut aules es mäajlich, fa dän dee doa jleeft, en Kapitel 9:23.  Hee säd dit too dän Jung sien Voda, oba daut es uk noch emma soo fa ons vondoag.  En Jakobus 5:16 sajcht daut, “Daut Jebäd von eenem jerajchten kaun väl utrechten, wan daut opp iernst es,“ en daut latste Haulf von de Varsch.  Wan wie iernstlich Jesus nofoljen, un een Gloowen haben aun am, dan wan wie bäden kaun doa väl goodet woaren, wiels Gott hieet onse Jebäda.  Daut es oba wichtich daut wie no Gott sien Wellen bäden, un nich blooss fa soont bäden waut ons wellen es.  Wie kjennen weeten, daut Gott sien Wellen es daut Menschen nich lieden met orreine Jeista.  Wan Menschen komen un wellen jeheelt woaren von soone Ploag aus daut, dan motten wie daut iernst nämen, un aunhoolent bäden, daut dän Mensch kaun jeheelt woaren.
          Jesus sajcht nich daut de Jinja daut nich kunnen doonen; hee sajcht daut see hauden daut nich kunt doonen wiels dise Sort kjeem blooss rut derch Jebäd.  Wan see daut hauden jedonen, dan sea mäajlich haud Jesus nich must bie foten un met halpen.  Oba dit wiest ons noch eemol Jesus sien Metleet.  Hee haud nich blooss Metleet fa dän Jung, oba uk fa siene Jinja.  Hee heeld dän Jung, un dan erkjläad hee to de Jinja waut see musten doonen toom krakjt soon Wunda doonen aus waut hee jrod jedonen haud.  Hee wort an nich doll, oba weess an woo daut must jedonen ut Leew.  Un hee heeld dän Jung ut Leew.  Aules waut Jesus deit kjemt von siene Leew.
          Wie lieren hia uk daut Jesus deit niemols irjentwaut mol haulf foadich moaken.  Wan hee eene Oabeit deit, dan deit hee daut gaunz.  Aus hee dän orreina Jeist ieescht haud rut jeschekjt, leet daut met dän Jung soo aus wan hee doot wia.  De Menschen säden mol rajcht daut hee doot wia!  Oba Jesus leet am nich soo.  Hee foot am aun de Haunt un halp am oppstonen, un de Jung wia dan gaunz jesunt, soo aus irjent een aundra Mensch.  Un hee deed nich de orreina Jeist blooss rut schekjen, oba hee veboot dän Jeist jeemols wada en dän Jung nenn to foaren.  Wan Jesus een Mensch frie moakt, es janen Mensch gaunz frie.  Es daut nich wundascheen?  Wan hee ons frie moakt, sent wie dan werkjlich frie!
           Ekj jleew doa es noch een Punkt waut wie sellen lieren vondoag, un daut es dit.  Dree von de Jinja wieren jrod met Jesus toop oppem Boajch jewast, un see hauden Jesus seen veharlicht woaren krakjt ver an.  Fuaz no däm daut see daut jeseenen hauden, komen see waut entjäajen, waut see noch nienich ea hauden bejäajent, un daut es een orreina Jeist waut see nich kunnen ut driewen.  Foaken em Läwen es daut soo met ons.  Wie sent veleicht jrod trigj jekomen von irjentwaut sea besondret lieren von Gott, un wie feelen ons mootich un sent em Jeist oppjebut worden, daut aules goot sitt un scheen jeit.  Oba fuaz doa hinja kjemt dan waut schwoaret, waut wie nich ea haben bejäajent, un dan es daut schwoa onse Moot hoolen.  Schwoare Tieden komen sea foaken jrods no goode Tieden, un wie kjennen blooss mootich bliewen wan wie em Jebäd bliewen.  Dit es noch eene Uasoak wuarom Jebäd soo wichtich es, wiels daut deit ons oppbuen toom wieda gonen wan daut uk so feelt aus wan wie nich mea kjennen.  Wiels Jebäd wiest ons, daut wie läwen nich opp onse ieejne Krauft, oba opp Gott siene Krauft.  Jebäd brinjt ons bat doa wua wie daut too stonen, daut wie nich selfst Krauft haben irjentwaut to doonen.  Derch Jebäd schauft Gott en ons, un uk derch ons.