De Markus Breef, Numma 52

Toom Läsen:  Markus 10:28-34
“Petrus säd to am:  Wie haben aules veloten un sent met die jekomen.

Jesus säd:  Ekj saj junt de Woarheit:  Doa es nich eena dee Hus ooda Brooda ooda Sesta ooda Mutta ooda Voda ooda Kjinja ooda Lenda om mient wellen un wäajen daut Evangelium, veloten haft, dee nich aul en dit Läwen, medden unja Vefoljunk 100 mol sooväl Hiesa un Breeda un Sestren un Mitta un Kjinja un Launt kjrieen woat, un en de komende Welt daut eewje Läwen.  Oba väle dee nu ieeschte sent, woaren de latste sennen, un dee nu de latste sent, woaren de ieeschte sennen.

See wieren opp däm Wajch no Jerusalem; un Jesus jinkj veropp.  De Jinja wundaden sikj; un dee doa metkjeemen, wia angst.  Un hee neem de Twalw wada tosied un säd an, waut met am passieren wudd.  Hee säd:  Wie gonen nu no Jerusalem, un de Menschensän woat aun de Huagepriesta un Schreftjelieede verot woaren.  Dee woaren am toom Doot veuadeelen un aun de Nichjuden äwajäwen.  Dee woaren am vespotten un aunspieen un veheiwen un doot moaken, un om dree Doag woat hee oppstonen.“
 
 
 
Vondoag lieet Jesus siene Jinja von de Säajenungen, dee see kjrieen, wan see am no foljen, un dit waut Jesus hia vondoag sajcht es nich bloos fa an, oba uk fa ons.  Dit es fa jieda Mensch, dee Jesus no foljen deit.  Väajet mol kjikjt wie no daut Rikjtum, un wie lausen von een junga, rikja Maun wäa nich wellens wia aules to veloten om Jesus no to foljen.  Vondoag sajcht Petrus to Jesus daut see haben aules veloten om am no to foljen, un dit es wuarom Jesus von dise Säajenungen rät.

Jesus sajcht, daut wäaemma om sient wellen un wäajen daut Evangelium Famielje un Tus veloten haft, woat en dit Läwen aul 100 mol sooväl trigj kjrieen, un dan noch daut eewje Läwen.  Waut meent dit?  Meent Jesus daut wie woaren aula rikj woaren wan wie am no foljen un derch Vefoljunk gonen?  Veleicht nich soo aus wie doaräwa denkjen.

Jesus haft jrod jerät to siene Jinja von daut Rikjtum, un hee vetald an daut wäaemma äare Hopninj opp Rikjtum sat kaun nich en daut Gottesrikj nenn komen.  De Jinja staunden sikj äwa dit, oba Jesus moakt daut gaunz kloa daut wie motten Gott daut gaunz hechste schatzen.  Doa kaun nuscht em Stich komen von onse Jemeenschoft met Gott; onse Hopninj mott opp Gott sennen.  Nu daut Jesus dit haft kloa jemoakt, sajcht hee daut wäaemma am no foljcht, woat 100 mol soo väl trigj kjrieen aus waut see veloten haben.

Ekj jleew toom dit rajcht vestonen mott wie no eene aundre Schreftstäd kjikjen.  En Matäus 6 sajcht Jesus to de Menschen daut see nich sellen sorjen äwa waut see woaren äten ooda auntrakjen, wiels Gott weet aules waut an fält.  Un en Varsch 33 sajcht hee soo aus dit:  “Oba sieekjt daut ieeschte no Gott sien Rikj un no siene Jerajchtichkjeit.  Dan woa jie daut aundre uk aula kjrieen.“  Jesus sajcht hia gaunz kloa daut wan wie daut ieeschte no Gott sien Rikj sieekjen, dan woa wie aules haben waut ons fält, wiels Gott woat daut vesorjen fa ons.  Gott jeft siene Kjinja aules waut an fält, un dan noch wiet mea biesied.

Oba dit meent nich daut aules woat leicht sennen wan wie Jesus no foljen.  Nä, Jesus sajcht daut dise Säajenungen woaren komen medden unja Vefoljunk!  Doa es nuscht waut leicht es von derch Vefoljunk gonen, oba doaderch lia wie ons opp Gott to vetruen.  Un noch een Dinkj; ekj jleew wan Jesus rät von mea Famielje haben, rät hee von de Kjoakj.  Foaken motten Menschen äare Famieljes veloten wäajen see wellen Jesus no foljen, oba Gott lat siene Kjinja nich auleen derch dit Läwen gonen.  De Kjoakj es fa Kjristen eene groote Famielje vespreet äwa de gaunze Welt, un wuaemma Kjristen sent hab wie Frindschoft.  De Schreft sajcht daut Kjristen sent Breeda un Sestren em Harn; dit es de Famielje waut Gott ons jeft wan wie am no foljen, un wuaemma Kjristen sent, kjenn wie ons uk Tus feelen, wiels wie sent Poat von de selwje Famielje.

Ekj sie mie secha daut Jesus rät von jeistliche Säajenungen hia, un nich fiesische, wiels fuaz hinjaraun rät hee von de Vefoljunk waut hee selfst woat derch gonen.  Hee sajcht uk daut de ieeschte woaren latste sennen, un de latste daut ieeschte.  Wie kjennen nich no dise Welt kjikjen toom seenen woo daut woat en Gott sien Rikj sennen, wäajen doa haft daut nuscht to doonen met woo rikj, ooda kluak, ooda stoakj wie sent; leewa, en Gott sien Rikj woat bloos daut talen, waut wie hia opp Ieed deeden toom Gott Iea brinjen, un nuscht aundret.

Kjikjt emol no Jesus:  hee es Gott, un hee kjeem opp dise Ieed aus een Mensch, un deemootijd sikj selfst gaunz bat sien Doot aum Kjriez.  Hee wia de gaunz Ieeschte von aules waut es, un hee muak sikj selfst to daut gaunz latste, bloos wiels hee ons goot es.  Un dan stunt hee noch opp vom Doot, daut hee ons kunn Krauft jäwen toom siene Nofolja sennen, daut wie uk kjennen en Gott sien Rikj nenn komen.  Jesus sajcht dit noch soo kloa to siene Jinja, oba see vestonen am nich.  Kjenn wie daut vestonen?  Kjenn wie daut werkjlich bejriepen, waut Jesus fa ons jedonen haft?

​Veleicht go wie nu jrod derch eene schwoare Tiet.  Veleicht hab wie must Voda, ooda Mutta, ooda Sesta, ooda Brooda, ooda Tus, veloten, bloos wiels wie aun Jesus jleewen.  Well wie doawäajen mootich bliewen, wiels Jesus sajcht daut hee woat ons aules jäwen waut ons fält!  Well wie soo denkjen von de Kjoakj, aus wan daut onse Famielje es, un well wie aundre soo leewen daut see uk wellen Poat von Gott sien Rikj sennen.  Gott haft ons eena dän aundren jejäft!  Un nich bloos daut, hee haft ons uk een Väabilt jejäft von Leew, en daut hee sien Läwen opp jeef toom ons raden.  Eendoot waut vonne Vefoljunk wie derch gonen, well wie bloos faust bliewen em Gloowen.  Wan hee ons fiesische Säajenungen jeft, dan well wie dankboa sennen, un wan nich, wie weeten daut hee ons uk woat de Krauft jäwen toom daut derch de Schwierichkjeiten derch moaken.  Well wie bloos ons Poat doonen, un daut ieeschte no Gott sien Rikj un no siene Jerajchtichkjeit sieekjen, un aul daut aundret woat hee vesorjen.