De Markus Breef, Numma 56

Toom Läsen:  Markus 11:12-19
           
“Aus see dän näakjsten Dach Betanien veleeten, wia Jesus hungrich.  Hee sach von wiet auf eenen Fiejenboom met Bläda stonen un jinkj han to seenen auf dee Frucht haud.  Aus hee han kjeem, funk hee sest nuscht aus Bläda; wiels de Fiejen äare Tiet wia noch nich doa.  Dan säd hee to dän Boom:  Mucht kjeena mea von die Frucht äten!
           
Un siene Jinja hieeden waut hee säd.  Aus hee no Jerusalem kjeem, jinkj hee em Tempel nenn un funk aun dee rut to joagen dee doabennen koften un vekoften.  Hee schmeet de Jeltwakjsla äare Deschen un de Duwenhendla äare Benkjen om, un leet kjeenem mea siene Woa derch dän Tempel droagen.  Un aus hee an lieed, säd hee:  Steit doa nich jeschräwen:  ‘Mien Hus saul een Bädhus fa aule Velkja jenant woaren‘?  Oba jie haben eene Reibaheel doarut jemoakt.
           
De Huagepriestasch un Schreftjelieede hieeden daut, un sochten no eene Uasoak am omtobrinjen.  See hauden Angst fa am; wiels daut gaunze Volkj sikj äwa siene Lieren wundad.  Un aus daut ieescht Owent wort, jinjen see ut de Staut rut.“
 
 
           
Vondoag see wie een Väabilt von waut orrajcht wia met daut Launt Israel en Jesus siene Tiet.  Dit Väabilt woat en Twee veschiedne Wäaj jewäsen, ieeschtens met dän Fiejenboom, un tweedens met daut Jelt haundlen em Tempel.  Wie wellen no beid von dise Dinja kjikjen vondoag, oba wie woaren hauptsechtlich kjikjen no dän Tempel, un daut Haundel waut doa bennen aun jinkj.
           
Wie weeten aula woo daut schauft met Frucht beem.  Wan daut ieescht de rajchte Tiet es, dan droagen de Beem, un sest haben dee kjeene Frucht.  Daut schauft uk soo met Fiejenbeem.  De Schreft sajcht daut dis Boom haud sest nuscht aus Bläda, wiels daut wia noch nich Tiet fa Fiejen.  Wiels Jesus kjeene Fiejen finjt, sajcht hee een Spräakjwuat äwa disen Boom, un näakjstet mol woa wie seenen daut dis Fiejenboom vedrieecht gaunz.  Dis Boom es een Bewies opp daut Launt Israel; de haud sult reed sennen, toom Jesus oppnämen, oba de Menschen wieren orrajcht en äare Jedanken, un en äa Gloowen.  See kunnen daut nich bejriepen, daut Jesus werkjlich Gott sien Sän es, un see schmeeten am tosied wiels hee paust nich en äa Bilt von een Messias nenn. Waut wie von hia wieda seenen em Tempel es daut Aunfank doavon, un daut jeit gaunz bat Jesus sien Doot aum Kjriez.  Wan Israel haud oppjepaust, wudden see daut haben kunt seenen, wäa Jesus wia. 
           
Von hia gonen see wieda, un komen bat dän Tempel enne Staut Jerusalem.  Doa see wie waut een Poat von waut orrajcht es met Israel.  De Tempel wia eene Städ wua Menschen sullen kjennen komen un friewellich bäden un Opfa brinjen to Gott; nu wia dis Jebäd Städ gaunz foll von Tieren Hendla un Jeltwakjsla.  Doa wia nich emol rum daut Menschen kunnen komen bäden.  Dit es wuarom Jesus vedrislich woat.  Sienen Voda sien Hus woat jebrukt toom Jelt haundlen, leewa aus toom bäden!
           
Wie kjennen seenen woo daut Relijion hia wieed billich jeworden, un daut waut aun jinkj enne Tempel wia aul bloos eene Jelt moakarie, leewa aus woaret Relijion waut to Gott siene Iea wia.  De Huagepriestasch un Schreftjelieede hauden daut Gotteshus to een Jeschaft jemoakt, un daut jinkj nu nich emol to brucken fa daut Uasoak to waut daut jebut wort.  De Huagepriestasch un Schreftjelieede wieren dolla intressieet en Jelt moaken aus en Gott deenen, un see wieren wellens toom Jesus, dee doa jäajen stunt, doot moaken toom äare Macht hoolen.  Onse Schreftstäd sajcht daut see sochten no eene Uasoak toom am ombrinjen; see wieren soo jäajen Jesus daut see wieren wellens toom am doot moaken, mol rajcht wan hee gaunz fälaloos wia.
           
Doa sent miere Dinja waut wie kjennen lieren von dise Schrefstäd.  Daut ieeschte es, daut wie sullen niemols onse Leew fa Gott loten kolt woaren, soo aus dise Juden Leidasch deeden.  See wieren wajch von Gott jegonen un äa ieejna Wajch hinjaraun jegonen, un de Menschen deeden lieden doa wäajen.  Jesus sajcht daut see hauden Gott sien Hus to een Reibaheel jemoakt, wiels see stoolen von de Menschen.  See velangden Jelt, oba daut Hus wia fa Jebäd jemoakt; see neemen von de Menschen eene Jeläajenheit toom friewellich waut jäwen, un muaken dän Tempel too eene Moakj, wua see noch kunnen Jelt moaken.  Daut wudd een bät soo sennen, aus wan wie enne Kjoakj wieren fa eene Aundacht, un to de selwje Tiet waut de Prädicht wia wudden kjliene Stuaren op sennen, un äare Iejendeemasch wudden opp ludes brellen toom Biblen un Jesankbieekja kjeepen, un daut wudd aula en de selwje Stow woaren tojlikj!  Kjeena wudd de Bootschoft hieren, un kjeena wudd en Freiden bäden kjennen.  Dit es wuarom Jesus de deschen äwa dreid un de Menschen rut juach.
           
Noch een Dinkj waut wie kjennen lieren vondoag es daut wie sullen emma opp stonen fa daut waut rajcht es.  Jesus wia nich stell aus hee sach waut enne Tempel aun jinkj, un wan wie waut seenen waut orrajcht es, wie sullen uk nich stell bliewen.  Wie sullen opp stonen fa dee waut onopprejchtich jehaundelt woaren, un ons bastet doonen toom de Oame halpen.  Jesus deed de Menschen nich rut schekjen fa sien ieejnet haulwen, oba fa de oame Menschen.  Hee wia besorjcht om de Menschen waut wullen komen bäden, nich om sikj selfst.  Wie kjenn dit uk seenen, wiels soo schwind aus hee dän Tempel utjeriemt haud deed hee de Menschen lieren.
           
​Ekj saj nu nich daut wie sellen schrieen, jiedats mol wan een aundra een Fäla moakt.  Wie moaken uk aula Fäla, un wan wie emma bloos grunzen äwa aundre äare Fäla, wan wie selfst krakjt daut selwje doonen, dan sent wie nuscht mea aus Heichla.  Waut ekj proow to sajen, es daut wan wie seenen, daut een aundra Mensch kloa un dietlich mishaundelt woat, von aundre Menschen, dan sullen wie dän Mensch halpen.  Wie haben eene Oppgow toom de halploose Menschen halpen; well wie von Jesus lieren, un opprejchtich läwen, daut wie dee halpen kjennen waut Help fälen.