De Markus Breef, Numma 57

Toom Läsen:  Markus 11:20-26

“Un aus see zemorjes bie dän Fiejenboom vebie jinjen, sagen see daut dee bat en de Wartel vedrieecht wia.  Petrus foll bie, waut Jesus jesajcht haud, un säd to am:  Liera kjikj, de Fiejenboom, opp dän du dän Fluch lädsd, es vedrieecht.
           
Jesus auntwuad un säd:  Habt Gloowen aun Gott!  Ekj saj junt de Woarheit:  Wäa to disen Boajch sajen wudd:  Häw die opp un schmiet die en daut Mäa! un em Hoat nich doaraun twiewelt, oba jleeft, daut daut passieren woat, woat daut kjrieen wuano hee frajcht.  Doawäajen saj ekj junt:  Om wautemma jie bäden, jleeft daut jie daut kjrieen, un jie woaren daut haben.  Un wan jie stonen un bäden, un jäajen wäm waut haben, dan sellen jie däm daut vejäwen, daut jun Voda em Himmel junt june Fälasch uk vejäwen kaun.  Oba wan jie nich vejäwen, woat jun Voda em Himmel, junt june Fälasch uk nich vejäwen.“
 
 
           
Vondoag läsen wie wada von de Fiejenboom, un Jesus haft hia mieere Dinja waut hee siene Jinja well lieren.  Hee rät von Gloowen haben un von vejäwen, un wie woaren no beides kjikjen vondoag.  Toom aunfangen, läs wie daut Jesus un siene Jinja gonen wada doa wua see dän väajen Dach jinjen, un Petrus moakjt daut de Fiejenboom, opp dän Jesus een Fluch läd, wia nu gaunz vedrieecht.
           
Jesus siene Auntwuat to Petrus es intressaunt, un wie wellen uk no een Poa aundre Schreftstäden kjikjen, toom daut bäta erkjläaren un vestonen.  Jesus sajcht to de Jinja, daut see sellen Gloowen haben aun Gott.  Hee sajcht daut eena, wäa doa Gloowen haft un nich twiewelt, kunn to dän Boajch sajen, daut dee sikj sull opphäwen un en daut Mäa schmieten, un daut et dan wudd passieren.  Dit es veleicht sea schwoa to bejriepen un jleewen, oba Jesus sajcht daut et soo es.  Wie Menschen haben väl mea Trubbel met Gloowen haben aus waut wie jleewen.
           
Jesus sajcht uk fuaz hinja dit, daut om wautemma de Jinja bäden, daut woaren see kjrieen, wan see jleewen daut et woat passieren.  Dit es nich bloos de Woarheit fa de Jinja, oba fa ons uk; dit es de Woarheit fa aul dee waut aun Jesus jleewen.  Oba wie muchten denkjen, daut wie haben aul foaken jebät, un wie haben jejleeft daut wie waut kjrieen sullen, un daut es oba nich jeworden, un dan woa wie mootloos un fangen aun to twiewlen.  Dit es nich een woaret bilt von woo daut saul schaufen, un ekj jleew uk nich daut dit krakjt es waut Jesus meend.  Hee meent nich daut wie nu bloos kjennen froagen, no waut emma wie wellen, un daut Gott ons nu woat aules jäwen no waut wie froagen.  Doa sent uk aundre Varzh enne Schreft waut von dit räden; well wie dee ut sieekjen un uk läsen.
           
Oba ea wie daut doonen, well wie kjikjen no waut Jesus wieda sajcht, wiels daut es nich fa kjeene Uasoak daut Jesus hia rät von eena dän aundren vejäwen.  Jesus sajcht siene Jinja daut wan see bäden, un doaraun denkjen, daut see jäajen wäm waut haben, sellen see däm daut vejäwen, daut Gott an uk vejäwen kaun.  Ekj jleew daut es wichtich daut dise beid Liasch hia toop sennen.  Wuarom es daut, daut Jesus rät von Gloowen haben, un dan fuaz hinjaraun von vejäwen?  Daut es wiels dee haben beides to doonen met Gott siene Iea.  Wan wie bäden, mott wie emma ons selfst froagen, es dit no waut ekj froag soont waut Gott woat ieren?  Ooda froag ekj fa mie selfst?  Wan daut fa ons selfst es, woo kaun Gott daut Jebäd dan ieren un auntwuaten?  Krakjt soo met vejäwen.  Wan wie wellen haben daut Gott ons de Sinden saul vejäwen, woo kjennen wie dan iejenkoppich sennen un nich ons Brooda ooda onse Sesta vejäwen?  Daut wudd uk nich Gott ieren.
           
Eene aundre Schreftstäd waut von krakjt dit rät, es en Jakobus sien Breef.  Wie kjennen läsen en Kapitel 4:1-3 soo aus dit:  “Wuaderch kjemt soo väl Striet un Kjrich mank junt?  Komen dee nich derch de Liedenschoften, dee sikj en junt bennen strieden?  Jie sent bejierich un kjrieen daut nich.  Jie morden un neiden un jewennen nuscht.  Jie strieden un kjamfen un haben nich waut jie junt wenschen, wiels jie nich doarom bäden.  Jie bäden un kjrieen daut nich, wiels jie met faulsche Aufsechten bäden.  Jie prachren om Sachen, june ieejne Lost to befrädjen.“
           
Dit sajcht hia gaunz kloa daut soone Jebäda, waut met faulsche Aufsechten woaren jebät, woaren nich eene Auntwuat kjrieen.  Wie motten iernstlich bäden, un nich met faulsche Aufsechten froagen, un met follen Gloowen, un dan woaren wie daut kjrieen no waut wie froagen, wan daut to Gott siene Iea es.  Wie motten doaraun denkjen, en wäm onsen Gloowen es.  Hee es Gott, un hee woat nich soont doonen waut jäajen sien Wellen jeit.  Doawäajen mott wie am kjanen, un Jemeenschoft haben met am, un dan kjenn wie bäta bäden un froagen.  Noch een Dinkj es dit:  Wan wie sajen daut wie aun Gott jleewen, dan mott wie am uk horchen, un doonen waut hee sajcht.  Hee haft jesajcht, daut wie eena dän aundren sellen vejäwen, un wan wie daut nich doonen, dan woo kaun hee onse Jebäda ieren?  Wie sent dan ojjehuarsom, un een Kjint waut ojjehuarsom es kjricht nich daut no waut dee frajcht.  Daut jratste Dinkj, waut wie kjennen no froagen, es de Vejäwunk von de Sind; doa es nuscht bäta ooda jrata aus daut.  Well wie dan uk secha moaken, daut wan wie doano froagen, daut wie dan uk wellens sennen aundre to vejäwen.
           
​Tolatst well ekj uk noch sajen, daut noch mol kjrie wie nich eene Auntwuat fuaz.  Foaken mott wie Jeduldich bliewen em Jebäd, un lang bäden, ea wie daut kjrieen no waut wie froagen.  Wieda en Jakobus 5:17-18 sajcht daut soo aus dit:  “Elia wia een schwaka Mensch soo aus wie.  Hee bäd iernstlich doarom, daut et nich räajnen sull, un daut räajend nich dree Joa un sas Moonat.  Un aus hee wada bäd, jeef de Himmel dän Räajen un de Ieed broch wada äare Frucht.“  Dit es een Bilt von waut passieren kaun, wan wie jeduldich bäden, un jehuarsom sennen to Gott.  Well wie Moot finjen vondoag toom soo läwen aus Gott well haben, un well wie faust bliewen em Gloowen un em Jebäd, to Gott siene Iea.