De Markus Breef, Numma 74

Toom Läsen:  Markus 14:32-42
           
"Un see kjeemen no eenen Hoff, dee Getsemane jenant wort.  Un hee säd to siene Jinja:  Sat junt hia dol, wäarent ekj bäden go.
           
Un hee neem Petrus, Jakobus un Johanes met sikj.  Un am äwakjeem eene Angst, daut hee zettad un zoagd.  Dan säd hee to an:  Miene Seel es en Doodestrua; blieft hia un woakt!
           
Dan jinkj hee een bät wieda un schmeet sikj opp de Ieed un bäd, daut, wan daut mäajlich wia, dan sull am dise Stund nich trafen.  Hee säd:  Voda, leewa Voda, bie die es aules mäajlich; nemm mie dit Liedenskuffel wajch; un doch saul daut nich soo sennen aus ekj well, oba soo aus du west!
           
Aus hee trigjkjeem, schleepen de Jinja.  Dan säd hee to Petrus:  Simon, schlapst du?  Kust du nich eene Stund woaken?  Woakt un bät, daut jie nich en Vesieekjunk faulen!  De Jeist es wellich, oba daut Fleesch es schwak.
           
Hee jinkj noch eemol bäden un säd deeselwje Wieed.  Un aus hee trigjkjeem, schleepen de Jinja wada.  See kunnen de Uagen nich ophoolen, un wisten nich, waut see to am sajen sullen.  Dan kjeem hee daut dredde mol un säd to an:  Well jie nu reiwen un schlopen?  Nu es daut jenuach; de Stund es hia.  Kjikjt, de Menschensän woat de Sinda en de Henj jejäft woaren.  Stot opp, well wie gonen!  Kjikjt, dee mie veroden deit, es hia."
 
 
           
Dit waut wie vondoag läsen drekjt mie emma aum Hoat, wiels hia en dise Varzh see wie Jesus sien Hoat fa de Welt, un uk fa sien Voda.  Jesus, de Heilja von Gott, Gott sien Sän, wort Angst.  De aulmajchtja Gott wort schwak.  Wie kjenn nich bejriepen woo daut fa Jesus wia ea hee to Welt kjeem, un wie kjenn uk nich bejriepen woo hee sikj feeld hia en Getsemane.  De Schwierichkjeiten waut wie derch gonen sent mau een Väaschmak von waut Jesus hia must derch gonen, wiels hee must de Sindenschult von de gaunze Welt opp sikj nämen, un hee must daut auleen droagen bat sienen Doot.  Daut es kjeen Wunda daut am wort Angst un truarich.
           
Hia es wada väl bennen waut wie kjennen von lieren, un daut ieesche Dinkj es woo Jesus sikj aun sien Voda vetruen deed.  Hee bäd iernstlich, daut hee dit lieden nich brukt derch gonen, oba hee hilt sikj aun Gott sien Wellen un deed daut waut sien Voda wull haben.  Hee läd sien ieejna Wellen tosied, un deemootijd sikj gaunz, om sien Voda sien Wellen to vollbrinjen.
           
Dit es uk waut wie aus Kjristen sellen doonen.  Wie sellen lieren von woo Jesus hia deed bäden, daut wie uk soo aus daut bäden.  Filippa 2:5-8 sajcht soo aus dit:  "Siet unjarenaunda soo jesonnen, aus Christus Jesus selfst wia.  Jesus wia von siene Natua häa Gott, oba daut sach hee nich soo aun, daut hee daut met Jewault faustholen must.  Hee trock sikj daut 'soo aus Gott sennen' ut, neem eene Jestault aun aus een Kjnajcht, un wort doaderch soo aus wie Menschen, jebuaren aus een Mensch.  Deemootich muak hee sikj jerinj un wort jehuarsom batem Doot, jo, batem Doot aum Kjriez."  Dise Varzh wiesen kloa, woo Jesus deemootich wia un unjadon wia to Gott, von sien Jeburt gaunz bat sienen Doot aum Kjriez; un wie aus Kjristen sellen krakjt de Enstalunk haben waut Christus haud.
           
Dit es schwoa toom doonen, wiels wie sent aula fleeschlich jesonnen.  Wie sent aula krakjt soo schwak aus de Jinja hia wieren, daut wie nich emol kjennen waka bliewen toom bäden.  Waut Jesus hia sajcht to de Jinja es uk fa ons, daut de Jeist es wellich, oba daut Fleesch es schwak.  Wie wellen daut doonen waut Gott ieet, un waut am jefellt, oba wie sent bloos too schwak toom daut doonen.  De Jinja wullen jieren daut doonen waut Jesus wudd ieren, un see hauden aul aula vesproaken daut see am niemols wudden aufsajen, oba nu sent see nich emol stoakj jenuach toom waka bliewen wan hee an frajcht toom daut doonen.
           
Jesus oba wia stoakj jenuach.  Hee bäd to sien Voda daut hee am dit Liedenskuffel wudd wajch nämen, oba tolatst, bäd hee nich om sien Wellen, oba om dän Voda sien.  Daut es nich orrajcht onse ieejne Wol haben, soo aus Jesus hia haud; oba daut es orrajcht wan wie onse ieejne Wol nogonen leewa aus Gott sien Wellen nogonen.  Dit es eent von de Leksionen waut Jesus ons lieet vondoag.  Hee wiest ons woo toom ons Wellen oppjäwen, om dän Voda sien Wellen to doonen.
           
Weet je de Jinja proowden äa ieejna Wellen no to gonen, aus see Jesus vespruaken daut see am nich wudden aufsajen; see proowden daut met äare ieejne Krauft to doonen.  Daut wia äa Wellen, un see proowden daut met menschliche Krauft to erfellen, oba daut es nich jenuach.  Jesus wiest ons daut Jäajendeel, woo hee sien Wellen tosied läd, un doawäajen kunn hee uk dit Liedenskuffel vedroagen, un siene Oabeit vollbrinjen, om Vejäwunk von Sind to schaufen fa Menschen.
           
​Dise Leksion mott wie uk lieren, toom ons Wellen oppjäwen, soo daut wie daut doonen waut Gott jefelt, un nich bloos waut ons jefelt.  Opp onse ieejne Krauft komen wie noanich han, met Gott sien Rikj buen, oba wan wie onse Wol oppjäwen, un ons hanjäwen toom Gott sien Wellen doonen, dan jeft Gott ons de Krauft toom sien Wellen doonen, un dan woat sien Rikj uk jebut.