De Markus Breef, Numma 80

Toom Läsen:  Markus 15:16-20
           
“De Soldoten neemen Jesus dan em Rechthus nenn, un roopten de gaunze Baund Soldoten toop.  See neemen am eenen bleiwrooden Rock om un flochten eene Stachelkroon un saden am dee opp dän Kopp un fungen aun, am to bejreessen aus dän Judenkjennich.  Un see schluagen am emma wada met eenem Ruastock opp däm Kopp un spieejen no am un kjneeden sikj ver am un bäden am aun.  Un aus see am vespott hauden, neemen see am dän bleiwrooden Rock auf un trocken am wada siene Kjleeda aun.  Dan leiden see am rut, am to kjriezjen.“
 
 
 
           
Väajetmol deeden wie läsen von woo de Juden leidasch deeden Jesus äwa jäwen no Pilatus, un woo Jesus wort vedaumt toom stoawen aum Kjriez.  Ver dit hauden de Juden Jesus beschuljcht, oba wiels see de Reema unjadon wieren, hauden see nich de Macht toom legal een Mensch doot moaken, un doawäajen brochten see am no Pilatus.  Dan, aus Pilatus de Menschen ieescht jefroacht haud, waut see met Jesus wullen jedonen haben, säden see aula, daut hee sull jekjriezicht woaren, un dan jeef Pilatus am äwa no de Soldoten.
           
Denkjt doaraun, Jesus wort aul ver dit vekjielt von de Judischa Rot, un vepitscht von Pilatus siene Mana, ea am woat no de Soldoten äwajejäft.  Hee haft aul groote Wunden, wiels soo aus de Reema ieescht emma Menschen vepitschten, wia greslich.  De Wipp ooda Pitsch waut see brukten, wia von Lada jemoakt, un haud aulesorten kjliene bieta Iesa un spetze Dinja nenn jebungen, soo daut et een Mensch seen Lada un Fleesch oprieten deed.  Daut wia soo oajch, daut Menschen storwen noch emol bloos von vepitscht woaren!  Un dit es ea Jesus woat äwajejäft no de Soldoten!
           
Nu daut de Soldoten Jesus haben, doonen see äwa am spotten, un see trakjen am soo aun aus een Kjennich.  Daut kliea Bleiw-Root, wia to dee Tiet een bewies von Rikjtom; Kjennichs un aundre rikje Menschen wieren von de eensje waut daut kliea brukten, wiels daut wia sea dieret Zeich.  Daut kost väl Jelt Zeich soon kliea moaken, oba de Soldoten brucken daut hia toom Jesus spotten.
           
See moaken sikj uk eene Stachelkroon, von Ranken waut lange Stachels aun sikj haben, un see drekjten daut faust opp Jesus sien Kopp nopp; nu daut see am soo aunjetrocken hauden, nanen see am dän Judenkjennich, un fangen aun am to vekjielen met stakja, opp däm Kopp, un doamet drekjen de Stachels emma deepa en Jesus siene Hut nenn.  Daut es een Wunda daut Jesus nich besenungsloos wort met aul dit, met woo sea see am vekjielden, oba hee bleef waka derch dit aula, soo wiet aus wie weeten.
           
Mank aul dit, doonen see noch opp Jesus spieejen un to jlikje Tiet sikj han kjneeen un am aunbäden; aul dit bloos toom am vespotten.  Dit bewiest waut vonne Menschen dise Soldoten wieren, wiels wie kjennen seenen woo hoat see sent.  See hauden sikj em Hoat soo hoat jemoakt, daut see feelden sikj nich emol schuldich wan see Menschen vekjielden un vespotten deeden; see hauden äa Jewessen aul gaunz aufjesajcht, daut see sikj nich emol mea schuldich feelden fa Menschen schlajcht behaundlen.
           
Oba de Woarheit es daut Jesus jeef sikj selfst opp.  Met aul dit, wan Jesus haud wult, haud hee kunt dit aula brikjen; wiels Jesus sajcht en Johanes 10:17-18, “Mien Voda es mie doawäajen goot, wiels ekj mien Läwen hanlaj, om daut wada to nämen.  Daut nemt mie kjeena wajch, daut laj ekj ut mie selfst han.  Ekj hab de Krauft, daut hantolajen, un hab uk de Krauft, daut wada to nämen.  Dit Jeboot hab ekj von mienem Voda jekjräajen.“  Jesus deed sikj hanjäwen, toom stoawen; jo, de Menschen vedaumden am toom Doot, oba hee wist aul lang verhäa daut hee wudd stoawen.  Aules passieed no Gott sienem Plon no, un Jesus jeef sikj han toom Gott sien Plon erfellen.
           
Dit meent, daut Jesus leet sikj selfst vespott woaren, un vekjielt woaren, toom de Sindenschult betolen.  Soogoa dise Soldoten, wan see wudden omdreien, un sikj werkjlich deemootjen ver Jesus, wudd hee an vejäwen un aunnämen aus sien Nofolja.  Jesus haud kjeene Hot fa dise Menschen; hee haud kjeene Hot fa irjent een Mensch.  Hee haud sikj hanjejäft, toom de Rada von de Welt sennen, un daut kunn nich woaren onen daut hee wudd stoawen.
           
​Jesus deed aul dit, wan hee gaunz oschuldich wia; hee haud niemols en sienen Läwen irjent een Sind jedonen, oba hee betold de Schult fa jieda Mensch waut haft jesindicht.  Hee deed dit bloos wäajen siene groote Leew fa jieda Mensch.  Wan wie aun am jleewen, dan deit Gott onse Sindenschult auflaschen, un hee talt daut soo aus wan wie nich Sinda sent.  Hee nemt ons dan aun aus siene Kjinja, un talt ons aus oschuldich.  Dit es bloos mäajlich, wiels Jesus wort jestroft, un storf opp däm Kjriez en onse Städ.  Well wie am lowen un preisen fa siene jewaultje Leew, wuaderch hee ons raden deit von onse Sind.