De Markus Breef, Numma 83

Toom Läsen:  Markus 15:42-47
           
“Aus daut Owent wort, un wiels daut de Dach wia, aun dän see reedmuaken toom Sabat, neem Josef von Arimatäa dän Moot, bie Pilatus nenn to gonen un no Jesus sienen Kjarpa to froagen.  Josef wia een ierlicha Rotjäwa un eena dee uk no daut Gottesrikj luad.  Pilatus wundad sikj, daut dee aul doot wia, un foddad dän Offizia un fruach däm, auf Jesus aul doot wia.  Un aus hee daut derch dän Offizia utfunk, leet hee Josef dän Kjarpa.  Dan koft hee feinet Lienzeich un neem Jesus rauf un wekjeld am en daut Zeich en, un läd am en een Grauf, daut en eenen Steen utjehakt wia, un rold eenen Steen ver daut opne Loch.  Un Maria von Magdala un Joses siene Mutta Maria pausten opp, wua see am hanläden.“
 
 
 
           
Vondoag läs wie von woo Jesus begroft woat, un wie finjen daut eenen Maun, wäa Josef von Arimatäa heet, fruach Pilatus no Jesus sienen Kjarpa.  Hia läs wie, daut dis Maun wia een ierlicha Rotjäwa un eena dee no daut Gottesrikj luad; wie wellen kjikjen no wäa dis Maun wia, un wäa de Menschen wieren waut Jesus deeden begrowen.
           
En Matäus 27:57 läsen wie dit:  “Aus daut ieescht Owent wort, kjeem Josef, een rikja Maun von Arimatäa, dee uk eena von Jesus siene Jinja wia.“  Aul soo wie kjennen seen, daut Josef wia een berumda Maun, un hee wia rikj, un hee jleewd aun Jesus; hee wull dit doonen ut Respakjt un Leew fa Jesus.  Un wan wie wieda kjikjen, sajcht daut soo aus dit, en Lukas 23:50-51:  “Nu wia Josef, een Rotshar, een gooda, opprechtja Maun jrod doa, un haud en äaren Rot un Haundlen nich met enjewellicht.  Hee wia von de judsche Staut Arimatäa, un luad uk no daut Gottesrikj.“  Josef wia nich bloos een berumda Maun; hee wia uk Poat von de Judischa Rot, un wie läsen hia, daut am wia daut nich goot, woo de Juden Jesus hauden behaundelt.  Wie kjennen seenen, daut bloos wiels de Mierheit wullen Jesus doot moaken, meent nich daut jieda Mensch en de Judischa Rot daut soo wull.
           
Wie finjen noch waut intressauntet wan wie en Johanes läsen, en Kapitel 19:38-39:  “No disem kjeem Josef von Arimatäa un fruach Pilatus, auf hee Jesus vom Kjriez rauf nämen durf.  Josef wia eena von Jesus siene Jinja, oba hee hilt daut stell ut Angst fa de Juden.  Un Pilatus jeef am de Frieheit.  Soo kjeem hee un neem dän Dooden Jesus rauf.  Uk Nikodemus, dee verhäa bie Nacht no Jesus jekomen wia, kjeem un brocht hundat Punt Mirren un Aloen toopjemenjt.“
           
Hia läs wie gaunz kloa, daut Josef hilt sien Gloowen aun Jesus stell, wiels hee haud Angst fa de Juden.  Hee wia opp de Judischa Rot, un hee haud dan noch Angst fa dee; un nich bloos am, oba Nikodemus uk!  En Johanes 3 jeit daut to läsen, woo Nikodemus bie Diesta no Jesus kjemt, am to froagen äwa daut Gottesrikj, un hee deed daut denacht wiels hee haud Angst fa de aundre Juden!  Dit wiest ons kloa, woo stoakj de Menschenforcht kaun sennen.
           
Oba daut goode Dinkj es, daut see bleewen nich en äare Angst fa de Juden; aus Jesus storf, muaken see daut bekaunt, daut see Jesus siene Nofolja wieren.  See kjeemen von äare Angst rut, un wieren wellens toom waut emma doonen waut doa fäld, toom Jesus ieren no sienen Doot.  Hia es eene goode Leksion bennen fa ons.
           
Wie haben uk veleicht Menschenforcht; veleicht hab wie uk Angst, Menschen weeten to loten, daut wie Jesus siene Nofolja sent; oba wie kjennen nich fa emma soo bliewen.  Wan wie doaraun denkjen, waut Jesus jeläden haft fa ons, un woo hee sien Läwen opp jeef, un woo am wort vespott un doot jemoakt aum Kjriez, dan es onse Menschenforcht nich sea väl wieet em vejlikj.  Waut emma Menschen muchten to ons doonen, es noch väl weinja aus waut Jesus aul es derch jegonen om ons haulwen; em vejlikj met waut Jesus lieden deed, es onse Menschenforcht eefoch nuscht.  Ekj jleew krakjt dise Uasoak, es wuarom dise Mana, Josef un Nikodemus, sikj eenjen toom Jesus ieren un begrowen.  See sagen woo Jesus sikj gaunz han jeef, un waut hee aula lieden deed, un wieren sikj eenich jeworden, daut äare Menschenforcht musten see tochloten.  Wan Jesus kunn sien Läwen opp jäwen, kunnen see dan winjs dit beskje doonen toom am ieren.  Wie sullen uk soone Enstalunk haben aus daut.
           
Väajetmol räd wie een bätsje, von woo daut mau sas Stund dieed, fa Jesus toom stoawen; un wie säden daut meist emma dieed daut väl lenja aus daut.  Dit es uk de Woarheit, un wie kjennen daut seenen vondoag, wiels Pilatus wundat sikj daut Jesus nu aul wudd jestorwen sennen, wan Josef kjemt no sienen Kjarpa froagen.  Hee kaun daut meist nich jleewen, daut Jesus soo schwind aul wudd doot sennen, un oba wan de Soldoten daut ieescht toostonen, lat hee Josef Jesus sienen Kjarpa nämen, toom begrowen loten.
           
Wiels Josef een Rikja Maun wia, haud hee een gaunz nieet Grauf, von Steen utjehakjt.  Aundawäajen enne Schreft finjen wie, daut dit Grauf haud kjeena soo wiet jebrukt; soo nie wia daut.  Dit meend uk, daut see brukten sikj nich een Loch growen, toom Jesus sienen Kjarpa doa nenn stoppen; see wekjelden am en, un läden sienen Kjarpa en daut Grauf nenn, un rolden doa een Steen fäa, daut kjeen Mensch ooda Tia doa nenn kunn onen Frieheit.  De Rikje äare Jräwa too dee Tiet wiere groot jenuach, daut mieren Menschen kunnen doa bennen begroft sennen; doa kunnen uk miere Menschen nenn paussen opp eemol, toom een Kjarpa doa nenn lajen.
           
​Tolatst, well ekj bloos noch sajen, daut de Schreft uk wort erfellt met woo Jesus begroft wort.  Jesaja 53:9 wia hundade Joa ver dit aul jeschräwen, un daut sajcht bloos krakjt waut Jesus wort.  “Sien Grauf wia mank de Sinda un rikje, un doch haud hee kjeenem Jewault aunjedonen, un haud kjeene Läajes jerät.“  Jieda Poat von Jesus sien Läwen, sienen Doot, un sienen Oppstonen, deed de Schreft krakjt erfellen.  Hee jeef sien Läwen han fa ons, daut wie kunn eewjet Läwen oawen derch siene Jnod; well wie dan uk de Menschenforcht auflajen, soo aus dis Josef von Arimatäa un Nikodemus deeden.