Jesus es Saunftmootich un Majchtich

Toom Läsen:  Matäus 12:9-21
            "Jesus veleet doa un jinkj en de Judenschool nenn un troff doa een Mensch, dee eene vedrieejde Haunt haud.  Dan, om daut see eene Sach jäajen am fungen, fruagen see am:  Es daut rajcht aum Sabat to heelen?  Hee säd to an:  Es mank junt irjentwäa, wan däm een Schop aum Sabat em Borm foll, dee daut nich wudd to hoolen kjrieen un rut häwen?  Un wooväl mea es een Mensch nich wieet aus een Schop!  Doawäajen es daut erlaupt aum Sabat goodet to doonen.  Dan säd hee to dän Maun:  Strakj diene Haunt ut!  Hee deed daut, un dee wia jrod soo jesunt aus de aundre.  Oba de Farisäa jinjen rut to beroden, woo see am äwatsied brinjen kunnen.
            Aus Jesus dit enwort, jinkj hee von doa wajch.  Un am kjeemen väl Menschen hinjaraun un hee heeld dee aula.  Un hee veboot an to sajen wäa hee wia, daut sikj erfellen sull, waut de Profeet Jesaja von am jesajcht haud:  "Kjikjt, daut es mien Kjnajcht, dän ekj mie jewält hab; mien leewa Sän, met däm miene Seel sea tofräd es, un hee woat de Velkja sajen, waut rajcht es.  Hee woat nich Striet un Loarm aunstalen, un siene Stemm woaren see nich opp de Gaussen hieren; hee woat daut enjekjnekjte Rua nich aufbräakjen, un een Licht daut noch flakat woat hee nich utpusten, bat hee daut bat doa brinjt daut de Jerajchtichkjeit woat de Äwahaunt haben, un opp sienen Nomen woaren de Velkja äare Hopninj saten."
​
Jesus Es Saunftmootich un Majchtich
(von Andrew Friesen)
 
            Wie haben een wundaboara Heilant!  Hee haft Metleet fa dee waut bedrekjt sent, un haft Boarmherzichkjeit fa aul dee waut am aun roopen.  Dee wäa aun sien Nomen jleewen brucken sikj niemols enjsten fa irjentwaut, waut de Welt jäajen an brinjt, wiels ons Gott es stoakj un hee haft jäajen dise Welt jewonnen (Johanes 16:33).  Hee brukt dee Dinja waut de Welt to Onsenn talt, toom de weise toschaund to moaken, un de schwake Dinja en dise Welt toom de stoakje toschaund to moaken (1 Korinta 1:27).  Paulus sajcht uk, "Oba siene Auntwuat wia:  Miene Jnod es jenuach fa die, wiels miene Krauft es en schwake Menschen stoakj.  Doawäajen räd ekj aum leefsten von miene Schwakheit, daut Christus siene Krauft en mie to seenen es," (2 Korinta 12:9).
            Daut es ne Freid toom weeten daut wie nich brucken selfst Stoakj sennen!  Wie brucken ons niemols veloten opp onse schwake Krauft, waut ons soo foaken velat.  Daut es ne Freid toom weeten daut wie nich brucken ons selfst kjanen lieren, wäajen aules waut ons fält kjenn wie finjen en ons Heilant, un hee kjant ons väl bäta aus wie jeemols wudden kjennen.  Wan wie am kjanen, dan hab wie Läwen; doa es nuscht nich waut ons fält, waut wie kjennen finjen biesied ons läwendja Heilant.  Siene Krauft es en schwake Menschen stoakj; dan well ekj noch soo Schwak sennen, daut ekj kaun mie dolla opp am veloten.  Wie motten aule Jedanken von onse ieejne Krauft aufsajen; aule Jedanken waut sajen:  Ekj sie Stoakj jenuach, daut ekj dit doonen kaun.  Gott selfst es onse Krauft.
            Oba wie motten nich jleewen daut wie nu kjennen onse Schwakheit loten Äwahaunt nämen.  De Uasoak wuarom wie Schwak sent es soo daut Gott siene Krauft kaun en ons Stoakj sennen.  Wie sent nich Schwak en daut de Sind leicht äwa ons de Macht haft, wiels en Gott hab wie de Äwahaunt! (Reema 8:37).  De Schwakheit von waut ekj hia räd es Schwakheit en ons selfst; ons ieejna Wellen mott Schwak sennen un gaunz hanjejäft sennen to Gott.  Wan wie ons ieejna Wellen hinjaraun gonen, feel wie veleicht stoakj, oba de Schreft sajcht, "Wäa stolt es, jeit en de Grunt, un huachnäsich sennen kjemt ver däm faulen," (Spricha 16:18).  Wie motten weeten woo Schwak onse ieejne Macht es;  wie motten weeten daut wie kjennen auleen nich stonen bliewen jäajen de Losten von de Welt, dee dän Kjrist entjäajen komen.  Wie motten ons opp Gott veloten toom stonen bliewen.
            Kjikjt emol no dän Maun met eene vedrieejde Haunt en Matäus 12.  De Juden dochten blooss aun een Wajch to finjen, daut see kunnen eene Sach haben jäajen Jesus, oba hee docht leewa aun dän Mensch wäm Help fäld;  un doaderch vetald hee uk eene Jeschicht, waut ne Schaund brocht jäajen de Juden romm an.  Hee brukt doa jrod een Schwaket Dinkj waut nich Senn muak toom de Stoakje un weise toschaund to moaken.  Dee Maun met de vedrieejde Haunt haud jenuach Gloowen toom no Jesus horchen, un hee deed soo aus Jesus am säd, un strakjt siene Haunt ut.  Dit es een Bilt von woo Gott schaufen deit;  wan wie ons opp am veloten, dan woat ons bewoat un jeheelt von onse Sinden.  Dee Maun kunn nich sikj selfst heelen, un wie kjennen nich ons selfst bewoaren jäajen de Welt.  Jesus, dee wäa haft jäajen de Welt jewonnen, es onse Krauft wan wie aun am jleewen.
            Oba soo aus irjent een Mensch, wie kjennen nich mol ons opp am veloten onen siene Macht.  Ons fält aule Dach siene Vejäwunk un sien Metleet;  woo sea kjennen wie ons freien daut wie soonen boarmherzja Heilant haben!  Jeremia sajcht soogoa wan aules romm am tonicht jeit, "Däm Harn siene Leew es truhoatich, doa es kjeen Enj von woo jenstich hee es; soo es hee jieda Morjen vom nieen.  Daut es groosoatich, woo eena sikj opp die veloten kaun," (Kloagleeda 3:22-23).  Siene Boarmherzichkjeit es jieda Dach fresch un nie; wie haben een jewaultja Rada opp wäm wie ons kjennen veloten.  "Waut vonne Leew un Frintlichkjeit!  Woo sea wiest daut Jesus sien Metleet fa ons –– woo jelind, saunft, un leeftolich Hee es.  Doawäajen bruck wie ons niemols trigjhoolen von siene Haunt ooda ons ferchten fa een strenjet Wuat von am, wiels soogoa wan hee jieda Uasoak haft toom ons aufsajen wäajen onse Schwakheit, Hee woat nich." (Äwasat von Evening by Evening, jeschräwen von Charles H. Spurgeon).