Sorcht Junt Nich

​Toom Läsen:  Matäus 6:25-34
            "Doawäajen saj ekj junt, moakt junt nich sorjen om jun Läwen, äwa waut jie äten un drinkjen sellen; uk nich om jun Kjarpa, waut jie auntrakjen sellen.  Es daut Läwen nich mea aus äten, un de Kjarpa mea aus de Kjleedunk?  Kjikjt no de Väajel enne Loft.  Dee seien nich un arnten uk nich un saumlen nuscht en de Stalinj, un jun Voda em Himmel foodat dee doch.  Sent jie nich mea wieet aus dee?  Un wäa kaun sien Läwen derch sorjen uk blooss een bät velenjren?  Un to waut moak jie junt sorjen äwa de Kjleedunk?  Denkjt aun de Lelje opp de Stap, woo dee waussen.  Dee oabeiden un spennen nich, un doch saj ekj junt, selfst Salomo wia en aul siene Harlichkjeit nich soo aunjetrocken aus eene von dee.  Un wan Gott daut Grauss opp de Stap, daut vondoag läft un morjen em Owen jeschmäten woat, soo kjleeden deit, wudd hee junt dan nich noch ea kjleeden?  Waut hab jie doch fa eenen kjlienen Gloowen!  Jie sellen nich sorjen un sajen:  Waut sell wie äten?  Waut sell wie drinkjen?  Waut sell wie auntrakjen?  Daut sent aules Sorjen, dee de Velkja sikj moaken.  Oba jun Voda em Himmel weet, daut jie daut aula brucken.  Oba sieekjt daut ieeschte no Gott sien Rikj un no siene Jerajchtichkjeit.  Dan woa jie daut aundre uk aula kjrieen.  Doawäajen moakt junt nich Sorjen om daut, waut morjen komen saul.  Morjen woat fa sikj selfst sorjen.  Jieda Dach haft fa sikj jenuach Trubbel."
 
 
            Jesus vesteit woo daut met ons Vestaunt jeit.  Hee weet daut wie woaren trubbel haben en dit Läwen, un uk daut doa es nuscht waut ons moakt sorjen dolla aus Trubbel.  Wie aus Menschen doonen ut onse fleeschliche Natua sorjen äwa aules; soogoa wan doa nuscht es äwa waut wie kjennen sorjen, dan moak wie ons waut dietlich un dan sorj wie ons doch!  En dise Varzh jeft Jesus ons een Sprechwuat toom daut wie ons nich woaren sorjen.
            Hee wiest ons gaunz ieeschte woo onse Jedanken vedreit sent.  Dee Dinja äwa waut wie sorjen sent nich soo groot aus wie jleewen; hee stalt dee en no waut werkjlich wichtich es.  Doa es mea too daut Läwen aus äten, un doa es mea too onse Kjarpasch aus de Kjleedie.  "Es daut Läwen nich mea aus äten, un de Kjarpa mea aus de Kjleedunk?" (Matäus 6:25).  Dit meent nich daut wie sullen nu opphieren met vesorjen fa onse Famieljes; wie sellen leewa opphieren met sorjen äwa waut aundre denkjen äwa onse Kjleeda.
            Gott talt ons fa väl mea wieet aus Väajel un Bloomen, un doch en sien Weisheit haben dee aules waut Ent fält; jleew wie daut hee woat nich uk fa ons vesorjen waut ons fält?  Hee bekjleet de Bloomen un foodat de Väajel, oba wie jleewen nich daut wie woaren jenuach haben toom läwen bliewen.  Ooda veleicht jleew wie daut daut waut wie haben es nich goot jenuach fa ons.  Wan wie ieedliche Dinja too huach aunseenen, soo aus Kjleeda ooda Äten, dan schmäa wie ons selfst aun, wiels Dinja opp dise Welt woaren ons niemols tofräd stalen, eendoont woo needich ons dee fält.  Doa es emma waut niea, ooda bäta, aus daut waut wie haben.  Jesus sajcht, "selfst Salomo wia en aul siene Harlichkjeit nich soo aunjetrocken aus eene von dee," (Matäus 6:29) aus hee räd von de Bloomen opp de Stap.  Eendoont woo sea wie no irdische Dinja hinjaraun sent, dee woaren niemols soo scheen sennen aus wan Gott fa ons vesorcht.
            Jesus wiest ons uk woo gaunz onneedich sorjen es.  Daut halpt rein nuscht!  "Un wäa kaun sien Läwen derch sorjen uk blooss een bät velenjren?" (6:27).  De Auntwuat es kloa:  kjeena kaun!  Gott es dee eensja wäa haft Krauft äwa Läwen un Doot;  sorjen waut daut nich endren.  Menschen sent sea väl wieet too Gott fa eene besondre Uasoak:  dee sent en sien Aufbilt jemoakt!  "Un wan Gott daut Grauss opp de Stap, daut vondoag läft un morjen em Owen jeschmäten woat, soo kjleeden deit, wudd hee junt dan nich noch ea kjleeden?  Waut hab jie doch fa eenen kjlienen Gloowen!" (6:30).
            Wie sorjen wäajen wie kjikjen too sea no irdische Dinja.  Jesus sajcht ons daut wie sellen leewa kjikjen no himlische Dinja, no daut Gottesrikj.  Wan wie ieeschte no Gott sien Rikj kjikjen, un no siene Jerajchtichkjeit sieekjen, un "Dan woa jie daut aundre uk aula kjrieen," (6:33).  Dit meent uk nich daut wie met eemol woaren rikj sennen met irdische Dinja wan wie no Gott komen, oba leewa, "Gott woat junt met aules vesorjen waut jie brucken, gaunz doano aus hee rikj es aun scheenet en Christus Jesus," (Filippa 4:19).  Daut es aule fa sien Rikj, un fa siene Iea.  Daut ieeschte no Gott sien Rikj sieekjen meent nich daut wie woaren rikj woaren; daut meent leewa daut hee woat vesorjen fa aules waut ons fält, en siene Tiet, no sien Wellen no.
            Wan wie ieeschte no Gott sien Rikj sieekjen, dan passieren twee Dinja:  wie kjikjen wajch von irdische Dinja no himlische, un daut but ons Gloowen opp.  Too de selwje Tiet, daut moakt de Angst kjlanda.  Ut ons selfst hab wie nich väl Gloowen, oba wan wie Gott hinjaraun sent dan jeft hee ons mea Gloowen.  Dan kjennen wie läwen onen Sorjen, wiels Gott jeft aules waut ons fält.  Dan kjennen wie met Paulus toop sajen, "Ekj hab jelieet, tofräd to sennen woo emma mie daut jeit.  Ekj weet woo daut es, jedeemooticht to woaren, un woo daut es, von aules too haben.  Ekj hab daut Jeheemnis jelieet, en aule Loagen tofräd to sennen.  Ekj kaun saut ooda hungrich sennen, rikjlich ooda knaup haben.  Ekj kaun aules derch Christus, dee mie stoakj moakt," (Filippa 4:11-13).  Paulus haud jelieet toom gaunz ieeschte no Gott sien Rikj sieekjen un no siene Jerajchtichkjeit, un wie kjennen seenen von sien Läwen daut Gott jeef am en aule Loagen krakjt waut am fäld.  Wan wie Gloowen haben, dan kaun daut fa ons uk soo sennen.